"Se allogite, ĉiuj virinoj nepre forĵetos sian fidelecon kaj kondutos malvirte."

　　"Se allogite, ĉiuj virinoj nepre forĵetos sian fidelecon kaj kondutos malvirte."

　　Ŝajne estis mirinde, ke uzante la sorĉvortojn, la reĝo ĉiam gajnis. Post nelonge la kortega pastro perdis perdis preskaŭ ĉiun sian moneron pene gajnitan.

　　Ŝajne estis mirinde, ke uzante la sorĉvortojn, la reĝo ĉiam gajnis. Post nelonge la kortega pastro perdis preskaŭ ĉiun sian moneron pene gajnitan.

　　Li pensis: "Mi perdis preskaŭ ĉiom el miaj havaĵoj al la reĝo. Eble tion kaŭzas liaj sorĉvortoj. Mi devas trovi rimedon por rompi la sorĉvortojn kaj regajni mian monon. Mi trovos puran virinon, kiu neniam kontaktis viron. Tiam mi ŝlosos ŝin en mia etaĝdomo kaj devigos ŝin esti fidela al mi!"

　　Li pensis: "Mi perdis preskaŭ ĉiom el miaj havaĵoj al la reĝo. Eble tion kaŭzas liaj sorĉvortoj. Mi devas trovi rimedon por rompi la sorĉvortojn kaj regajni mian monon. Mi trovos puran virinon, kiu neniam kontaktis viron. Tiam mi ŝlosos ŝin en mia etaĝdomo kaj devigos ŝin esti fidela al mi!"

　　Ŝi faris signon al la junulo. Li eliris de la ŝranko, alglitis de malantaŭe, kaj bategis la maljunan pastron je la kapo. Pro tio la okuloj de la pastro preskaŭ elstariĝis kaj tubero tuj aperis sur lia kapo. Li vekriis kaj la virino metis sian manon en la lian. Li diris: "Per tiel mola mano vi eĉ povas fari tiel fortan baton, mia kara!"

　　Ŝi faris signon al la junulo. Li eliris de la ŝranko, alglitis de malantaŭe, kaj bategis la maljunan pastron je la kapo. Pro tio la okuloj de la pastro preskaŭ elstariĝis kaj tubero tuj aperis sur lia kapo. Li vekriis kaj la virino metis sian manon en la lian. Li diris: "Per tiel mola mano vi eĉ povas fari tiel fortan baton, mia kara!"

　　La junulo reiris al la ŝranko. La virino deprenis la okulŝirmilon de la pastro kaj ŝmiris ungventon sur la ŝveliĝon de lia kapo. Kiam la pastro forlasis, la servistino kaŝis la junulon en sian florkorbon kaj ŝtele portis lin el la etaĝdomo. La junulo senprokraste iris al la reĝo kaj raportis al li la tutan historion, kompreneble en fanfarona maniero.

　　La junulo reiris en la ŝrankon. La virino deprenis la okulŝirmilon de la pastro kaj ŝmiris ungventon sur la ŝveliĝon de lia kapo. Kiam la pastro forlasis, la servistino kaŝis la junulon en sian florkorbon kaj ŝtele portis lin el la etaĝdomo. La junulo senprokraste iris al la reĝo kaj raportis al li la tutan historion, kompreneble en fanfarona maniero.

　　En la sekva tago, la kortega pastro iris al la palaco kiel kutime. La reĝo diris: "Ĉu ni faru vetludon per kubo?" La pastro tuj konsentis, revante pri pli granda gajno. Ĝuste kiel antaŭe, la reĝo recitis siajn sorĉvortojn:

　　En la sekva tago, la kortega pastro iris al la palaco kiel kutime. La reĝo diris: "Ĉu ni faru vetludon per kubo?" La pastro tuj konsentis, revante pri pli granda gajno. Ĝuste kiel antaŭe, la reĝo recitis siajn sorĉvortojn:

　　Kiel kutime la pastro aldonis:

　　Kiel kutime la pastro aldonis: