83. Heroo Nomata Misŝanciganto: Malsamoj inter versioj
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
Miaohui (Diskuto | kontribuoj) |
||
| Linio 3: | Linio 3: | ||
[Amikeco] | [Amikeco] | ||
| − | Iam antaŭe | + | Iam antaŭe vivis granda riĉulo, kiu estis fama bonulo. Li havis bonan amikon, kiu ial havis strangan nomon Misfortuno. Ili amikiĝis intime kiam ili estis malgrandaj infanoj kune farantaj argilajn kukojn. Ili vizitis samajn lernejojn kaj ĉiam helpis unu al la alia. |
| − | Misfortuno havis tre malfacilan tempon post la diplomiĝo. Li ne povis trovi laboron por sin vivteni. Do li iris viziti sian intiman amikon, la riĉulon prosperan kaj sukcesplenan. La | + | Misfortuno havis tre malfacilan tempon post la diplomiĝo. Li ne povis trovi laboron por sin vivteni. Do li iris viziti sian intiman amikon, la riĉulon prosperan kaj sukcesplenan. La bonkora riĉulo konsolis sian amikon Misfortuno, kaj ĝojplene dungis lin por mastrumi siajn havaĵojn kaj aferojn. |
| − | Post kiam Misfortuno eklaboris en la | + | Post kiam Misfortuno eklaboris en la hejmo de la riĉulo, lia nomo fariĝis komuna en la domo. Oni diris: "Atendu momenton, Misfortuno." "Rapide, Misfortuno." "Faru ĉi tion, Misfortuno." "Faru tion, Misfortuno." |
| − | Post nelonge la najbaroj de la riĉulo venis al li kaj diris: "Kara amiko kaj najbaro, ni maltrankviliĝas pri tio, ke misfortuno trafos vin. Via | + | Post nelonge la najbaroj de la riĉulo venis al li kaj diris: "Kara amiko kaj najbaro, ni maltrankviliĝas pri tio, ke misfortuno trafos vin. Via mastrumanto de la etaĝdomo havas nomon tre strangan kaj malfortunan. Ne plu lasu lin loĝi ĉe vi. Lia nomo plenigis vian domon per la diro, 'Atendu momenton, Misfortuno.' 'Rapidu, Misfortuno.' 'Faru ĉi tion, Misfortuno.' 'Faru tion, Misfortuno.' Oni nur uzas la vorton 'Misfortuno' kiam oni volas kaŭzi al iu malbonan ŝancon aŭ misfortunon. Eĉ hejmaj feoj timiĝus kaj forkurus konstante aŭdinte tiun vorton. Tio nur donos misfortunon al via familio. La viro nomata Misfortuno estas malbeno al vi. Li estis mizera kaj malbela. Kian profiton vi povos havigi al vi restigante tian homon ĉe vi?" |
| − | La riĉulo respondis: "Misfortuno estas mia plej bona amiko! Ni subtenis kaj prizorgis unu la alian ekde kiam ni estis malgrandaj infanoj kune farantaj argilajn kukojn. Mi ne povas rifuzi lin kaj perdi nian amikecon nur pro lia nomo. Krome, nomo nur estas uzata por rekoni | + | La riĉulo respondis: "Misfortuno estas mia plej bona amiko! Ni subtenis kaj prizorgis unu la alian ekde kiam ni estis malgrandaj infanoj kune farantaj argilajn kukojn. Mi ne povas rifuzi lin kaj perdi nian amikecon nur pro lia nomo. Krome, nomo nur estas uzata por rekoni homon. |
"La saĝuloj ne atentas pri la nomoj. Nur malsaĝuloj estas superstiĉaj pri la sonoj, vortoj kaj nomoj. Nomoj donas nek bonan sanĉon, nek malbonan ŝancon." Tiel dirinte, la riĉulo rifuzis sekvi la admonon de siaj enmiksiĝemaj najbaroj. | "La saĝuloj ne atentas pri la nomoj. Nur malsaĝuloj estas superstiĉaj pri la sonoj, vortoj kaj nomoj. Nomoj donas nek bonan sanĉon, nek malbonan ŝancon." Tiel dirinte, la riĉulo rifuzis sekvi la admonon de siaj enmiksiĝemaj najbaroj. | ||
| − | Iutage li forvojaĝis al sia hejmvilaĝo. | + | Iutage li forvojaĝis al sia hejmvilaĝo. Antaŭ lia forlaso, li petis sian amikon Misfortuno mastrumi sian hejmon. |
| − | Okazis hHazardeo, ke bando de banditoj aŭdis pri la forvojaĝo de la riĉulo. Ili opiniis, ke estas perfekta tempo por prirabi lian etaĝdomon. Do ili sin armis per diversaj armiloj kaj ĉirkaŭis la domon de la riĉulo dum | + | Okazis hHazardeo, ke bando de banditoj aŭdis pri la forvojaĝo de la riĉulo. Ili opiniis, ke estas perfekta tempo por prirabi lian etaĝdomon. Do ili sin armis per diversaj armiloj kaj ĉirkaŭis la domon de la riĉulo dum nokto. |
| − | Samtempe, la fidela Misfortuno supozis, ke eble atakos banditoj. Do li restis tutan nokton por gardi la posedaĵon de sia amiko. Kiam li vidis rabistojn | + | Samtempe, la fidela Misfortuno supozis, ke eble atakos banditoj. Do li restis tutan nokton por gardi la posedaĵon de sia amiko. Kiam li vidis rabistojn ĉirkaŭ la domo, li vekis ĉiujn en la domo. Li ordonis ilin sonigi kornojn, frapi tamburojn kaj fari tiel grandan bruon kiel ili povis. |
| − | Aŭdinte tion, la banditoj pensis: "Oni | + | Aŭdinte tion, la banditoj pensis: "Oni sendis al ni eraran informon. Certe loĝas multaj homoj en la etaĝdomo kaj la riĉulo ankoraŭ restas en la hejmo." Do ili tuj forkuris forĵetinte siajn bastonojn kaj aliajn armilojn. |
| − | La sekvan matenon, oni el la etaĝdomo surpriziĝis vidinte la forĵetintajn armilojn. Ili diris unu al alia: "Se ni ne havus tiel saĝan domprotektanton, ĉiuj havaĵoj de ni en la etaĝdomo | + | La sekvan matenon, oni el la etaĝdomo surpriziĝis vidinte la forĵetintajn armilojn. Ili diris unu al alia: "Se ni ne havus tiel saĝan domprotektanton, forŝteliĝus ĉiuj havaĵoj de ni en la etaĝdomo. Misfortuno fariĝis heroo! Anstataŭ alporti misfortunon, tiu forta amiko estas granda beno al la riĉulo." |
| − | Kiam la mastro de la etaĝdomo revenis, liaj najbaroj vidis lin kaj raportis la | + | Kiam la mastro de la etaĝdomo revenis, liaj najbaroj vidis lin kaj raportis la okazaĵon al li. Li diris: "Vi ĉiuj deadmonis min lasi mian amikon resti ĉe mi. Se mi tiel agus laŭ via admono, mi havus neniun moneron hodiaŭ! |
| − | "Kune piediri sep paŝojn estas sufiĉe por komenci amikecon, daŭre piediri dek du paŝojn faros intiman amikecon | + | "Kune piediri sep paŝojn estas sufiĉe por komenci amikecon, daŭre piediri dek du paŝojn faros intiman amikecon, resti kune dum monato faras proksimajn parencojn, kaj post pli longa tempo, la amiko fariĝos dua memo. Do mia amiko Misfortuno ne plu estas misfortuno, sed granda fortuno!" |
La moralinstruo estas: Ju pli longas la amikeco, des pli grandas la rekompencoj. | La moralinstruo estas: Ju pli longas la amikeco, des pli grandas la rekompencoj. | ||
Kiel registrite je 17:13, 19 Jun. 2012
83. Heroo Nomata Misfortuno
[Amikeco]
Iam antaŭe vivis granda riĉulo, kiu estis fama bonulo. Li havis bonan amikon, kiu ial havis strangan nomon Misfortuno. Ili amikiĝis intime kiam ili estis malgrandaj infanoj kune farantaj argilajn kukojn. Ili vizitis samajn lernejojn kaj ĉiam helpis unu al la alia.
Misfortuno havis tre malfacilan tempon post la diplomiĝo. Li ne povis trovi laboron por sin vivteni. Do li iris viziti sian intiman amikon, la riĉulon prosperan kaj sukcesplenan. La bonkora riĉulo konsolis sian amikon Misfortuno, kaj ĝojplene dungis lin por mastrumi siajn havaĵojn kaj aferojn.
Post kiam Misfortuno eklaboris en la hejmo de la riĉulo, lia nomo fariĝis komuna en la domo. Oni diris: "Atendu momenton, Misfortuno." "Rapide, Misfortuno." "Faru ĉi tion, Misfortuno." "Faru tion, Misfortuno."
Post nelonge la najbaroj de la riĉulo venis al li kaj diris: "Kara amiko kaj najbaro, ni maltrankviliĝas pri tio, ke misfortuno trafos vin. Via mastrumanto de la etaĝdomo havas nomon tre strangan kaj malfortunan. Ne plu lasu lin loĝi ĉe vi. Lia nomo plenigis vian domon per la diro, 'Atendu momenton, Misfortuno.' 'Rapidu, Misfortuno.' 'Faru ĉi tion, Misfortuno.' 'Faru tion, Misfortuno.' Oni nur uzas la vorton 'Misfortuno' kiam oni volas kaŭzi al iu malbonan ŝancon aŭ misfortunon. Eĉ hejmaj feoj timiĝus kaj forkurus konstante aŭdinte tiun vorton. Tio nur donos misfortunon al via familio. La viro nomata Misfortuno estas malbeno al vi. Li estis mizera kaj malbela. Kian profiton vi povos havigi al vi restigante tian homon ĉe vi?"
La riĉulo respondis: "Misfortuno estas mia plej bona amiko! Ni subtenis kaj prizorgis unu la alian ekde kiam ni estis malgrandaj infanoj kune farantaj argilajn kukojn. Mi ne povas rifuzi lin kaj perdi nian amikecon nur pro lia nomo. Krome, nomo nur estas uzata por rekoni homon.
"La saĝuloj ne atentas pri la nomoj. Nur malsaĝuloj estas superstiĉaj pri la sonoj, vortoj kaj nomoj. Nomoj donas nek bonan sanĉon, nek malbonan ŝancon." Tiel dirinte, la riĉulo rifuzis sekvi la admonon de siaj enmiksiĝemaj najbaroj.
Iutage li forvojaĝis al sia hejmvilaĝo. Antaŭ lia forlaso, li petis sian amikon Misfortuno mastrumi sian hejmon.
Okazis hHazardeo, ke bando de banditoj aŭdis pri la forvojaĝo de la riĉulo. Ili opiniis, ke estas perfekta tempo por prirabi lian etaĝdomon. Do ili sin armis per diversaj armiloj kaj ĉirkaŭis la domon de la riĉulo dum nokto.
Samtempe, la fidela Misfortuno supozis, ke eble atakos banditoj. Do li restis tutan nokton por gardi la posedaĵon de sia amiko. Kiam li vidis rabistojn ĉirkaŭ la domo, li vekis ĉiujn en la domo. Li ordonis ilin sonigi kornojn, frapi tamburojn kaj fari tiel grandan bruon kiel ili povis.
Aŭdinte tion, la banditoj pensis: "Oni sendis al ni eraran informon. Certe loĝas multaj homoj en la etaĝdomo kaj la riĉulo ankoraŭ restas en la hejmo." Do ili tuj forkuris forĵetinte siajn bastonojn kaj aliajn armilojn.
La sekvan matenon, oni el la etaĝdomo surpriziĝis vidinte la forĵetintajn armilojn. Ili diris unu al alia: "Se ni ne havus tiel saĝan domprotektanton, forŝteliĝus ĉiuj havaĵoj de ni en la etaĝdomo. Misfortuno fariĝis heroo! Anstataŭ alporti misfortunon, tiu forta amiko estas granda beno al la riĉulo."
Kiam la mastro de la etaĝdomo revenis, liaj najbaroj vidis lin kaj raportis la okazaĵon al li. Li diris: "Vi ĉiuj deadmonis min lasi mian amikon resti ĉe mi. Se mi tiel agus laŭ via admono, mi havus neniun moneron hodiaŭ!
"Kune piediri sep paŝojn estas sufiĉe por komenci amikecon, daŭre piediri dek du paŝojn faros intiman amikecon, resti kune dum monato faras proksimajn parencojn, kaj post pli longa tempo, la amiko fariĝos dua memo. Do mia amiko Misfortuno ne plu estas misfortuno, sed granda fortuno!"
La moralinstruo estas: Ju pli longas la amikeco, des pli grandas la rekompencoj.
