[avareco]

　　[avareco]

　　Iam estis miliardulo en norda Hindio. Li estis konsilanto de la reĝo. Kvankam li estis tre riĉa, li tute ne estis bela. Li estis lama pro kurbaj piedoj, kaj liaj manoj misformiĝis kurbe. Ankaŭ Liaj okuloj estis ankaŭ kurbaj, alivorte, ili strabis konvertiĝe. Kaj iuj diris, ke li eĉ havis kurban menson, ĉar li mankis al li religia kredo! Eble vi eble opinias, ke oni nomus lin 'Ilisa la kurba', sed tute ne.

　　Iam estis miliardulo en norda Hindio. Li estis konsilanto de la reĝo. Kvankam li estis tre riĉa, li tute ne estis belaspekta. Li estis lama pro kurbaj piedoj, kaj liaj manoj misformiĝis kurbe. Ankaŭ liaj okuloj estis kurbaj, alivorte, ili rigardis strabe. Kaj iuj diris, ke li eĉ havis kurban menson, ĉar li mankis al li ajna religia kredo! Eble vi eble opinius, ke oni nomas lin 'Ilisa la kurba', sed tute ne.

　　Ilisa ankaŭ estis avarulo, kiu nenion toleris doni al la aliaj. Li eĉ neniam volis elspezi iom da riĉaĵo por sia propra ĝuo. Do oni diris, ke lia hejmo similis al lageto posedita de demono, kie neniu povus mildigi sian soifon.

　　Hazarde estis, ke Ilisa ankaŭ estis avarulo, kiu nenion toleris doni al aliaj. Li eĉ neniam volis elspezi iom da riĉaĵo por sia propra ĝuo. Do oni diris, ke lia hejmo similas al lageto posedata de demono, kie neniu povus mildigi sian soifon.

　　Sed la sep generaciaj prauloj de Ilisa estis la plej grandaj almozdonantoj. Ili fordonacis la plej bonajn el siaj posedaĵoj. Sed kiam Ilisa heredis la familian riĉaĵon, li forlasis la bonfaran tradicion de la familio.

　　Sed la sep generaciaj prauloj de Ilisa estis la plej grandaj almozdonantoj. Ili fordonacis la plej bonajn el siaj posedaĵoj. Sed kiam Ilisa heredis la familian riĉaĵon, li forlasis la bonfaran tradicion de la familio.

　　La familio havis ĉiam funkciitan filantropian manĝosalonon, kien ĉiu homo povas senpage akiri varman manĝaĵon. Ilisa forbruligis la kuirejon de la senpaga manĝejo, ĉar li volis ĉesigi la elspezadon. Li forpuŝis la malriĉulojn kaj malsatulojn de sia pordo, batante ilin kiam ili foriris. Li rapide gajnis reputacion akapari siajn tutajn riĉaĵojn kaj posedaĵojn. Baldaŭ oni eknomis lin "'Ilisa la Avarulo".

　　La familio ĉiam funkciigis filantropian manĝosalonon, kie ĉiu homo povis senpage akiri varman manĝaĵon. Ilisa forbruligis la kuirejon de la senpaga manĝejo, ĉar li volis ĉesigi la elspezadon. Li forpelis la malriĉulojn kaj malsatulojn de sia pordo, batante ilin kiam ili foriris. Li rapide gajnis fifamon akapari siajn tutajn riĉaĵojn kaj posedaĵojn. Baldaŭ oni eknomis lin "Ilisa la Avarulo".

　　Iutage kiam Ilisa hejmenrevenis el la kortego, li vidis lacan vilaĝanon ĉe la rando de la vojo. La vilaĝano evidente piediris longan vojon, do sidante sur la tero, li verŝis malmultekostan alkoholaĵon en tason kaj trinkis kun iom da fiodora sekigita fiŝo.

　　Iutage kiam Ilisa hejmenrevenis el la kortego, li vidis lacan vilaĝanon ĉe la rando de la vojo. La vilaĝano piediris longan vojon, do sidante sur la tero, li verŝis malmultekostan alkoholaĵon en tason kaj trinkis kun iom da fiodora sekigita fiŝo.

　　Vidinte tion, Ilisa tuj ekdeziregis trinki alkoholaĵon. Tiam li pensis: "Mi deziregis trinki, sed se mi tion faros, aliuloj eble volos trinki kune kun mi, kaj pro tio mi malŝparos mian monon." Por tio li subpremis sian avidon por alkoholaĵo.

　　Vidinte tion, Ilisa tuj ekdeziregis trinki alkoholaĵon. Tiam li pensis: "Mi deziregis trinki, sed se mi tion faros, aliuloj eble volos trinki kune kun mi, kaj pro tio mi malŝparos mian monon." Por tio li subpremis sian avidemon por alkoholaĵo.

　　Tempo pasis, sed lia avido ne malaperis. Anstataŭe, li aspektis malsana pro la baraktado kaj maltrankviliĝo kontraŭ sia avido. Lia haŭto flaviĝis, kaj li fariĝis pli kaj pli maldika ĝis kiam la vejnoj elstaris de lia haŭto. Li daŭrigis la longan batalon kontraŭ la soifo al alkoholaĵoj. Li kuŝis surventre kaj firme tenis la liton dum li dormis.

　　Tempo pasis, sed lia avidemo ne malaperis. Anstataŭe, li aspektis malsane pro la baraktado kaj maltrankviliĝo kontraŭ sia avidemo. Lia haŭto flaviĝis, kaj li fariĝis pli kaj pli maldika ĝis kiam la vejnoj elstaris sur lia haŭto. Li daŭrigis la longan batalon kontraŭ la soifo al alkoholaĵoj. Li kuŝis surventre kaj firme tenis la liton dum li dormis.

　　Lia edzino rimarkis lian ŝanĝiĝon. Iutage, masaĝante lian dorson por konsoli lin, ŝi demandis: "Ĉu vi estas malsana, mia kara edzo?" Ilisa respondis: "Ne!" Ŝi demandis: "Ĉu la reĝo koleriĝis kontraŭ vi?" Li respondis: "Ne!" Ŝi demandis: "Ĉu niaj infanoj aŭ servantoj ĉagrenigis vin?" Li denove respondis: "Ne!" Ŝi daŭrigis: "Do ĉu vi suferas de forta avido por io?"  

　　Lia edzino rimarkis lian ŝanĝiĝon. Iutage, masaĝante lian dorson por konsoli lin, ŝi demandis: "Ĉu vi estas malsana, mia kara edzo?" Ilisa respondis: "Ne!" Ŝi demandis: "Ĉu la reĝo koleriĝis kontraŭ vi?" Li respondis: "Ne!" Ŝi demandis: "Ĉu niaj infanoj aŭ servantoj ĉagrenigis vin?" Li denove respondis: "Ne!" Ŝi daŭrigis: "Do ĉu vi suferas de forta avidemo por io?"  

　　Ilisa la Avarulo restis silenta. Li timis, ke li elpezos monon se li diros la veron al ŝi! Sed lia edzino insiste petegis: "Diru al mi. Bonvolu diri al mi." Fine, englutinte salivon por purigi sian gorĝon, li respondis: "Jes, mi efektive havas fortan avidon." "Por kio?" ŝi demandis. "Por trinki alkoholaĵon," li finfine konfesis.

　　Ilisa la Avarulo restis silenta. Li timis, ke li elpezos monon se li diros la veron al ŝi! Sed lia edzino insiste petegis: "Diru al mi. Bonvolu diri al mi." Fine, englutinte salivon por purigi sian gorĝon, li respondis: "Jes, mi efektive havas fortan emon." "Por kio?" ŝi demandis. "Por trinki alkoholaĵon," li finfine konfesis.

　　"Oh, nur pro tio!" diris lia edzino, "Kial vi ne diris tion al mi pli frue? Vi ne estas malriĉa. Vvi povas facile pagi la koston de alkoholaĵo por vi mem kaj ankaŭ por la tuta urbo! Ĉu mi faru alkoholaĵon por ni ĉiuj?"

　　"Oh, nur pro tio!" diris lia edzino, "Kial vi ne diris tion al mi pli frue? Vi ne estas malriĉa. Vi povas facile pagi la koston de alkoholaĵo por vi mem kaj ankaŭ por la tuta urbo! Ĉu mi faru alkoholaĵon por ni ĉiuj?"

　　Certe tion Ilisa la Avarulo ne volis aŭdi. Li diris: "Kial ni donu alkoholaĵon al la aliulojaliaj? Lasu ilin gajni sian propran!" Tiam lia edzino demandis: "Kkion vi opinias konsideras nur por ni kaj niaj najbaroj?" "Mi ne scias, kiel vi subite fariĝis tiel riĉa!" li refutis. "Ĉu vi opinias konsideras nur por nia familio?" ŝi demandis. "Kiel vi tiel malavaras per mia mono!" li respondis. "Bone," ŝi diris, "mi faru sufiĉan alkoholaĵon nur por vi kaj mi, mia kara." "Kial vi inkluziviĝas? Ne decas, ke virinoj trinkas alkoholaĵon!"

　　Certe tion Ilisa la Avarulo ne volis aŭdi. Li diris: "Kial ni donu alkoholaĵon al la aliaj? Lasu ilin mem gajni sian propran!" Tiam lia edzino demandis: "Kion vi konsideras nur por ni kaj niaj najbaroj?" "Mi ne scias, kiel vi subite fariĝis tiel riĉa!" li refutis. "Ĉu vi konsideras nur por nia familio?" ŝi demandis. "Kiel vi tiel malavaras per mia mono!" li respondis. "Bone," ŝi diris, "mi faru sufiĉan alkoholaĵon nur por vi kaj mi, mia kara." "Kial vi enkalkulas vin mem? Ne decas, ke virinoj trinkas alkoholaĵon!"

　　"Nun mi komprenas perfekte bone!" diris la edzino de Ilisa, "Mi faros sufiĉan alkoholaĵon nur por vi sola." Sed Ilisa la Avarulo ĉiam maltrankviliĝis pri eĉ malgranda ŝanco por elspezi monon. Li diris: "Se vi faros alkoholaĵon tie ĉi, oni rimarkos tion kaj alvenos por peti. Eĉ se mi aĉetos iom en vendejo kaj alportos ĝin hejmen por trinki, aliuloj aliaj eltrovos kaj petos iom. Ne estos alkoholaĵo por fordoni en tiu ĉi domo!"

　　"Nun mi komprenas perfekte bone!" diris la edzino de Ilisa, "mi faros sufiĉan alkoholaĵon nur por vi sola." Sed Ilisa la Avarulo ĉiam maltrankviliĝis pri eĉ malgranda ŝanco por elspezi monon. Li diris: "Se vi faros alkoholaĵon tie ĉi, oni rimarkos tion kaj alvenos por peti. Eĉ se mi aĉetos iom en vendejo kaj alportos ĝin hejmen por trinki, aliaj eltrovos kaj petos iom. Ne estos alkoholaĵo por fordoni en tiu ĉi domo!"

　　Do Ilisa donis al servoknabo la plej malgrandan moneron, kiun li havis, kaj sendis lin al la vendejo de alkoholaĵoj. Kiam li revenis, Ilisa kondukis lin ĝis riverbordo. Li prenis la boteleton da alkoholaĵo de la knabo, kaj ordonis lin gardi starante proksime. Poste Ilisa la Avarulo sin kaŝis en la arbustoj, verŝis iom da trinkaĵo en la tason, kaj ŝtele ektrinketis.

　　Do Ilisa donis al servoknabo la plej malgrandan moneron, kiun li havis, kaj sendis lin al la vendejo de alkoholaĵoj. Kiam li revenis, Ilisa kondukis lin ĝis riverbordo. Li prenis la boteleton da alkoholaĵo de la knabo, kaj ordonis lin gardi starante proksime. Poste Ilisa la Avarulo sin kaŝis en arbustoj, verŝis iom da trinkaĵo en la tason, kaj ŝtele ektrinketis.

　　Estis hazardo, ke Ppost sia morto la patro de Ilisa renaskiĝis kiel Sakao, Reĝo de Ĉielo 33, pro la donacemo en siaj antaŭaj vivoj.

　　Post sia morto la patro de Ilisa renaskiĝis kiel Sakao, Reĝo de Ĉielo 33, pro la donacemo en siaj antaŭaj vivoj.

　　En tiu speciala momento, Sakao volis scii, ĉu lia kuirejo por senpaga manĝaĵo ankoraŭ funkcias al ĉiuj, kiuj bezonas helpon. Li eltrovis, ke ĝi jam ne plu ekzistis, kaj ke lia filo rezignis la familian tradicion kaj ankaŭ piedbate elpelis la malsatajn homojn sur la straton! Li vidis sian avaran filon trinkanta solee en arbustoj por eviti eventualan dividon kun aliaj.

　　En tiu speciala momento, Sakao volis scii, ĉu lia kuirejo por senpaga manĝaĵo ankoraŭ funkcias al ĉiuj, kiuj bezonas helpon. Li eltrovis, ke ĝi jam ne plu ekzistis, kaj ke lia filo rezignis la familian tradicion kaj ankaŭ piedbate elpelis la malsatajn homojn sur la straton! Li vidis sian avaran filon trinkanta sole en arbustoj por eviti eventualan dividon kun aliaj.

　　Sakao decidis ŝanĝi la pensmanieron de Ilisa kaj instrui al li lecionon pri apartaj rezultoj de bono kaj malbono. Li decidis fari igi lin donacema anstataŭ avara, por ke li renaskiĝu en ĉiela mondo.

　　Sakao decidis ŝanĝi la pensmanieron de Ilisa kaj instrui al li lecionon pri apartaj rezultoj de bonfarado kaj malbonfarado. Li decidis igi lin donacema anstataŭ avara, por ke li renaskiĝu en ĉiela mondo.

　　Reĝo de Ĉielo 33 sin ŝanĝis en Ilisan la Avarulo. Ankaŭ li havis kurbajn piedojn, manojn kaj okulojn. Li enurbiĝis, iris rekte al la palaco, kaj petis aŭdiencon de la reĝo. La reĝo ordonis: "Lasu mian konsilanton Ilisa enveni."

　　Reĝo de Ĉielo 33 aliformiĝis, tiel ke li similis ĝuste al Ilisa la Avarulo. Ankaŭ li havis kurbajn piedojn, manojn kaj rigardon. Li enurbiĝis, iris rekte al la palaco, kaj petis aŭdiencon de la reĝo. La reĝo ordonis: "Lasu mian konsilanton Ilisa enveni."

　　La reĝo demandis: "Kial vi venas en ne kutima tempo?" "Via Reĝa Moŝto," diris Sakao, "Mi venis donaci mian riĉaĵon al vi por plenigi la reĝan trezorejon." La reĝo respondis: "Ne, mi havas sufiĉan, pli multe ol vi." La aliformiĝinta Sakao diris: "Se vi ne volas ĝin, Via Reĝa Moŝto, bonvolu permesi min disdoni ĝin laŭ mia deziro." "Faru tion, kion vi diras," diris la reĝo.

　　La reĝo demandis: "Kial vi venas en nekutima tempo?" "Via Reĝa Moŝto," diris Sakao, "Mi venis donaci mian riĉaĵon al vi por plenigi la reĝan trezorejon." La reĝo respondis: "Ne, mi havas sufiĉan, pli multe ol vi." La aliformiĝinta Sakao diris: "Se vi ne volas ĝin, Via Reĝa Moŝto, bonvolu permesi min disdoni ĝin laŭ mia deziro." "Faru tion, kion vi diras," diris la reĝo.

　　Sakao iris al domo de Ilisa. La servantoj salutis lin kvazaŭ li vere estus ilia mastro. Li iris en la domon kaj sidiĝis. Li alvokis la pordiston kaj diris: "Se iu ajn simila al mi venos ĉi tien kaj diros, 'Tiu ĉi domo estas mia', ne lasu lin eniri. Anstataŭe, batu lin sur la dorson kaj forpelu lin!" Poste li iris supren kaj venigis la edzinon de Ilisa. Ridetante, li diris al ŝi: "Mia kara, ni estu donacemaj!"

　　Sakao iris al domo de Ilisa. La servantoj salutis lin kvazaŭ li vere estus ilia mastro. Li iris en la domon kaj sidiĝis. Li alvokis la pordiston kaj diris: "Se iu ajn simila al mi venos ĉi tien kaj diros, 'Tiu ĉi domo estas mia', ne lasu lin eniri. Anstataŭe, batu lin sur la dorson kaj forpelu lin!" Poste li iris supren kaj venigis la edzinon de Ilisa. Ridetante, li diris al ŝi: "Mia kara, ni estu donacemaj!"

　　Je la komenco surpriziĝis la edzino, infanoj kaj servantoj de Ilisa. Ili diris reciproke: "Antaŭ hodiaŭ li neniam pensis pri donaco al aliulojaliaj. Eble li tion diris pro trinko de alkoholaĵo, kiu malklarigis lian menson."

　　Je la komenco surpriziĝis la edzino, infanoj kaj servantoj de Ilisa. Ili diris reciproke: "Antaŭ hodiaŭ li neniam pensis pri donacado al aliaj. Eble li tion diris pro ebrieco post drinkado, kiu malklarigis lian menson."

　　La edzino de llisa diris: "Faru laŭ via deziro, Via Moŝto. Fordonu tiom, kiom vi volas." "Iru al la tamburisto," diris Sakao, "kaj ordonu lin iri al la urbo kaj anonci frapante tamburon, ke ĉiuj, kiuj deziras oron, arĝenton, perlojn, juvelojn, emeraldojn, diamantojn kaj koralon, venu al la hejmo de Ilisa la miliardulo." Ŝi agis laŭ lia ordono.

　　La edzino de llisa diris: "Faru laŭ via deziro, Via Moŝto. Fordonu tiom, kiom vi volas." "Iru al la tamburisto," diris Sakao, "kaj ordonu lin iri al la urbo kaj anonci frapante tamburon, ke ĉiuj, kiuj deziras oron, arĝenton, perlojn, juvelojn, emeraldojn, diamantojn kaj koralon, venu al la hejmo de Ilisa la miliardulo." Ŝi agis laŭ lia ordono.

　　Saĝa viro el la kamparo jungis bovon al ĉaro, kiuj ambaŭ apartenis al Ilisa. Poste li plenigis la ĉaron ĝisrande per sep trezoroj de Ilisa, kaj kondukis bovon el la urbo laŭ la ĉefvojo.

　　Saĝa viro el la kamparo jungis bovon al ĉaro, kiuj ambaŭ apartenis al Ilisa. Poste li plenigis la ĉaron ĝisrande per sep trezoroj de Ilisa, kaj kondukis bovon el la urbo laŭ la ĉefvojo.