[avareco]

　　[avareco]

　　Iam estis miliardulo en norda Hindio. Li estis konsilanto de la reĝo. Kvankam li estis tre riĉa, li tute ne estis bela. Li estis lama pro kurbaj piedoj, kaj liaj manoj misformiĝis kurbe. Ankaŭ Liaj okuloj estis kurbaj, alivorte, ili strabis konvertiĝe. Kaj iuj diris, ke li eĉ havis kurban menson, ĉar li estis tute senreligia! Eble vi eble opinias, ke oni nomus lin 'Ilisa la kurba', sed tute ne.

　　Iam estis miliardulo en norda Hindio. Li estis konsilanto de la reĝo. Kvankam li estis tre riĉa, li tute ne estis bela. Li estis lama pro kurbaj piedoj, kaj liaj manoj misformiĝis kurbe. Ankaŭ Liaj okuloj estis ankaŭ kurbaj, alivorte, ili strabis konvertiĝe. Kaj iuj diris, ke li eĉ havis kurban menson, ĉar li mankis al li religia kredo! Eble vi eble opinias, ke oni nomus lin 'Ilisa la kurba', sed tute ne.

　　Ilisa ankaŭ estis avarulo, kiu nenion toleris doni al aliaj. Li eĉ neniam volis elspezi iom da riĉaĵo por sia propra ĝuo. Do oni diris, ke lia hejmo similis al demonoposedita lageto, kie neniu povus mildigi sian soifon.

　　Ilisa ankaŭ estis avarulo, kiu nenion toleris doni al la aliaj. Li eĉ neniam volis elspezi iom da riĉaĵo por sia propra ĝuo. Do oni diris, ke lia hejmo similis al lageto posedita de demono, kie neniu povus mildigi sian soifon.

　　Sed la sep generaciaj prauloj de Ilisa estis la plej grandaj almozdonantoj. Ili fordonacis la plej bonajn el siaj posedaĵoj. Sed kiam Ilisa heredis la familian riĉaĵon, li forlasis la bonfaran tradicion de la familio.

　　Sed la sep generaciaj prauloj de Ilisa estis la plej grandaj almozdonantoj. Ili fordonacis la plej bonajn el siaj posedaĵoj. Sed kiam Ilisa heredis la familian riĉaĵon, li forlasis la bonfaran tradicion de la familio.

　　La familio havis ĉiam funkciigitan filantropian manĝosalonon, kie ĉiu homo povas senpage akiri varman manĝaĵon. Ilisa forbruligis la kuirejon de la senpaga manĝejo, ĉar li volis ĉesigi la elspezon. Li forpuŝis la malriĉulojn kaj malsatulojn de sia pordo, batante ilin kiam ili foriris. Li rapide gajnis reputacion akapari siajn tutajn riĉaĵojn kaj posedaĵojn. Baldaŭ oni eknomis lin "Ilisa la Avarulo".

　　La familio havis ĉiam funkciitan filantropian manĝosalonon, kien ĉiu homo povas senpage akiri varman manĝaĵon. Ilisa forbruligis la kuirejon de la senpaga manĝejo, ĉar li volis ĉesigi la elspezadon. Li forpuŝis la malriĉulojn kaj malsatulojn de sia pordo, batante ilin kiam ili foriris. Li rapide gajnis reputacion akapari siajn tutajn riĉaĵojn kaj posedaĵojn. Baldaŭ oni eknomis lin "'Ilisa la Avarulo".

　　Iutage kiam Ilisa hejmenrevenis el la kortego, li vidis lacan vilaĝanon ĉe la rando de la vojo. La vilaĝano evidente piediris longan distancon, do sidante sur la tero, li verŝis malmultekostan alkoholaĵon en tason kaj trinkis kun iom da fiodora sekigita fiŝo.

　　Iutage kiam Ilisa hejmenrevenis el la kortego, li vidis lacan vilaĝanon ĉe la rando de la vojo. La vilaĝano evidente piediris longan vojon, do sidante sur la tero, li verŝis malmultekostan alkoholaĵon en tason kaj trinkis kun iom da fiodora sekigita fiŝo.

　　Vidinte tion, Ilisa tuj ekdeziregis trinki vinon. Tiam li pensis: "Mi deziregis trinki, sed se mi tion faros, aliuloj eble volos trinki kune kun mi, kaj pro tio mi malŝparos mian monon." Por tio li subpremis sian avidon por alkoholaĵo.

　　Vidinte tion, Ilisa tuj ekdeziregis trinki alkoholaĵon. Tiam li pensis: "Mi deziregis trinki, sed se mi tion faros, aliuloj eble volos trinki kune kun mi, kaj pro tio mi malŝparos mian monon." Por tio li subpremis sian avidon por alkoholaĵo.