[Malavaro kaj Sendankeco]

　　[Malavaro kaj Sendankeco]

　　Iam antaŭe la Iluminiĝinto naskiĝis kiel elefanto. Li estis ĉarme blanka kaj glimanta kiel polurita arĝento. Liaj piedoj estis tiel glataj kaj brilaj kiel la plej bona lako. Lia buŝo estis tiel ruĝa kiel la plej delikata ruĝa tapiŝo. Kaj liaj mirindaj okuloj similis al valoraj juveloj brilantaj en kvin koloroj: blua, flava, ruĝa, blanka kaj karmezina.

　　Iam antaŭe la Iluminiĝinto naskiĝis kiel elefanto. Li estis ĉarme blanka kaj glimbrila kiel polurita arĝento. Liaj piedoj estis tiel glataj kaj brilaj kiel la plej bona lako. Lia buŝo estis tiel ruĝa kiel la plej delikata ruĝa tapiŝo. Kaj liaj mirindaj okuloj similis al valoraj juveloj brilantaj en kvin koloroj: blua, flava, ruĝa, blanka kaj karmezina.

　　La grandioza beleco de la majesta elefanto estis la ekstera formo de la Iluminiĝinto. Sed tio estis nur pala reflekto de lia interna beleco, ĉar dum multaj antaŭaj vivoj li pleniĝis de Dek Perfektoj: energio, decidemo, honesteco, boneco, rezigneco de kroĉiĝo al ordinara mondo, kvieteco, saĝo, pacienco, malavareco kaj certe, kompatemo.

　　La grandiozan belecon de la majesta elefanto montras la ekstera formo de la Iluminiĝinto. Sed tio estis nur pala reflekto de lia interna beleco, ĉar dum multaj antaŭaj vivoj li pleniĝis de Dek Perfektoj: energio, decidemo, honesteco, boneco, rezigneco de kroĉiĝo al ordinara mondo, kvieteco, saĝo, pacienco, malavareco kaj certe, kompatemo.

　　Kiam li plenkreskiĝis, ĉiuj aliaj elefantoj en Himalajaj arbaroj venis sekvi kaj servi lin. Post nelonge 80,000 elefantoj loĝis en lia regno. Tiel granda nacio pleniĝis de loĝantoj kaj distraĵoj. Por vivi pli kviete, li forlasis la aliajn kaj vivis solae en sekreta parto de la arbaro. Li famiĝis kiel Elefanta Reĝo Boneco pro siaj bono kaj pureco facile videblaj de ĉiuj aliaj.

　　Kiam li plenkreskis, ĉiuj aliaj elefantoj en Himalajaj arbaroj venis sekvi kaj servi lin. Post nelonge 80,000 elefantoj loĝis en lia regno. Tiel granda nacio pleniĝis de loĝantoj kaj distraĵoj. Por vivi pli kviete, li forlasis la aliajn kaj loĝis solae en sekreta parto de la arbaro. Li famiĝis kiel Elefanta Reĝo Boneco pro siaj bono kaj pureco facile videblaj de ĉiuj aliaj.

　　Samtempe arbaristo de Benareso vojaĝis en Himalajaj montaroj. Li serĉis valoraĵojn, kiujn li povos vendi en Benareso. Post nelonge li perdis sian konsciencon pri direktoj. Li kuris tien kaj reen por trovi la ĝustan vojon. Baldaŭ li laciĝis kaj ektimis morton. Li tremis kaj laŭte ploris de timo.

　　Samtempe arbaristo de Benareso vojaĝis en Himalaja montaro. Li serĉis valoraĵojn, kiujn li povos vendi en Benareso. Post nelonge li perdis sian konsciencon pri direktoj. Li kuris tien kaj reen por trovi la ĝustan vojon, sed vane. Baldaŭ li laciĝis kaj ektimis morton. Li tutkorpe tremis kaj laŭte ploris pro timo.

　　La Elefanta Reĝo Boneco aŭdis la timan ploradon de la kompatinda viro. Li tuj pleniĝis de bedaŭro kaj kompatemo. Dezirante laŭeble helpi lin, li ekiris tra la arbaro al la viro.  

　　La Elefanta Reĝo Boneco aŭdis la ploradon de la kompatinda viro. Li tuj pleniĝis de bedaŭro kaj kompatemo. Dezirante laŭeble helpi lin, li ekiris tra la arbaro al la viro.  

　　Sed kiam la viro vidis, ke la giganta elefanto proksimiĝis, li estis tiel timigita, ke li tuj ekkuregis. Kiam la saĝa elefanto vidis tion, li ĉesigis moviĝon. Vidinte tion, la arbaristo ankaŭ haltis. Poste, kiam la Reĝo Boneco ekiris al li, li denove ekkuris, kaj kiam la elefanto haltis, li ankaŭ faris tion haltis.

　　Sed kiam la viro vidis, ke la giganta elefanto alproksimiĝis, li estis tiel timigita, ke li tuj ekkuregis. Kiam la saĝa elefanto vidis tion, li ĉesigis moviĝon. Vidinte tion, la arbaristo ankaŭ haltis. Poste, kiam la Reĝo Boneco ekiris al li, li denove ekkuris, kaj kiam la elefanto haltis, li ankaŭ faris tion haltis.

　　En tiu momento la viro pensis: "Tiu estas nobla elefanto. Kiam mi kuras, li haltas. Kaj kiam mi haltas, li iras al mi. Sendube li ne intencas damaĝi min. Eble li volas helpi min anstataŭe!" La ideo donis al li kuraĝon por halti kaj atendi.

　　En tiu momento la viro pensis: "Tiu estas nobla elefanto. Kiam mi kuris, li haltis. Kaj kiam mi haltis, li iris al mi. Sendube li ne intencas damaĝi min. Eble li volas helpi min anstataŭe!" La ideo donis al li kuraĝon por resti kaj atendi.

　　La Elefanta Reĝo Boneco malrapide proksimiĝis al li kaj demandis: "Mia homa amiko, kial vi vagadis plorante pro timo?"

　　La Elefanta Reĝo Boneco malrapide proksimiĝis al li kaj demandis: "Mia homa amiko, kial vi vagadis plorante pro timo?"

　　Rajdante komforte sur la honorulo, la viro pensis: "Se oni demandos, kie mi estis, mi respondos al ili pri ĉio." Do li faris noton pri ĉiuj landmarkoj, portate sekure de la bonkora elefanta reĝo.

　　Rajdante komforte sur la honorulo, la viro pensis: "Se oni demandos, kie mi estis, mi respondos al ili pri ĉio." Do li faris noton pri ĉiuj landmarkoj, portate sekure de la bonkora elefanta reĝo.

　　Kiam ili iris el la densa arbaro proksime al la vojo al Benareso, la Elefanta Reĝo Boneco diris: "Mia bona amiko. Iru laŭ la vojo al Benareso. Bonvolu diri al neniu kie mi loĝas, ĉu ili demandos aŭ ne." Adiaŭinte per tiuj vortoj, la ĝentila elefanto turniĝis kaj reiris al sia loĝejo sekura kaj sekreta.

　　Kiam ili iris el la densa arbaro proksime al la vojo de Benareso, la Elefanta Reĝo Boneco diris: "Mia bona amiko. Iru laŭ la vojo al Benareso. Bonvolu ne diri al iu ajn kie mi loĝas, ĉu oni demandos aŭ ne." Adiaŭinte per tiuj vortoj, la ĝentila elefanto turniĝis kaj reiris al sia loĝejo sekura kaj sekreta.