[Firmvolo]

　　[Firmvolo]

　　Iam la Iluminiĝinto naskiĝis en reĝa familio de Benareso en norda Hindio. Kiam li fariĝis reĝo, li estis nomata Bono la Granda. Li gajnis la titolon per pro sia ĉiama bonfaro, kiun li faris es rezulto eĉ se li ne sin profitigus el la rezulto. Ekzemple li elspezis multe da reĝa trezoro por konstruigi kaj funkciigi ses domojn de filantropio. En tiuj domoj proviziĝis oni senpage liveris vivbezonaĵojn kaj helpojn al ĉiuj povrulojmalriĉuloj, bezonantoj, kaj eĉ fremdaj vojaĝantoj. Baldaŭ Reĝo Bono la Granda famiĝis pro siaj pacienco, bonkoro kaj kompatemo. Laŭdire li amis ĉiujn vivestaĵojn kiel patro amas siajn junajn infanojn.

　　Iam la Iluminiĝinto naskiĝis en reĝa familio de Benareso en norda Hindio. Kiam li fariĝis reĝo, li estis nomata Bono la Granda. Li gajnis la titolon per pro sia ĉiama bonfaro, kiun li faris es rezulto eĉ se li ne profitis el la rezulto. Ekzemple li elspezis multe da reĝa trezoro por konstruigi kaj funkciigi ses domojn de filantropio. En tiuj domoj proviziĝis oni senpage liveris vivbezonaĵojn kaj helpojn al ĉiuj povrulojmalriĉuloj, bezonantoj, kaj eĉ fremdaj vojaĝantoj. Baldaŭ Reĝo Bono la Granda famiĝis pro siaj pacienco, bonkoreco kaj kompatemo. Laŭdire li amis ĉiujn vivestaĵojn kiel patro amas siajn junajn infanojn.

　　Kompreneble Reĝo Bono la Granda ankaŭ fastis en la sanktaj datoj. Kaj nature li praktikis kvin maksimojn kaj abstinis de la kvin malbonaj kondutoj, kiuj estas mortigi vivestaĵon, ŝtele forpreni havaĵon de aliulojn, fari malĉastaĵon, paroli malhonestaĵon, kaj perdi la sinregon pro drinko de alkoholaĵo. Do lia ĝentila bonkoreco pli kaj pli puriĝis.

　　Kompreneble Reĝo Bono la Granda ankaŭ fastis en la sanktaj datoj. Kaj nature li praktikis kvin maksimojn kaj abstinis de la kvin malbonaj kondutoj, kiuj estas mortigi vivestaĵon, ŝteli, fari malĉastaĵon, mensogi, kaj trinki alkoholaĵon. Do lia ĝentila bonkoreco pli kaj pli puriĝis.

　　Reĝo Bono la Granda neniam volis fari malutilon al aliaj, do li rifuzis malliberigi kaj puni krimulojn. Informiĝinte pri konduto de la reĝo, unu el liaj plej altaj ministroj volis profiti de tio. Li faris planon por allogi kelkajn virinojn el la reĝa haremo. Poste la afero estis malkaŝita kaj oni raportis tion al la reĝo.

　　Reĝo Bono la Granda neniam volis fari malutilon al aliaj, do li rifuzis malliberigi kaj puni krimulojn. Informiĝinte pri konduto de la reĝo, unu el liaj plej altaj ministroj volis profiti de tio. Li faris planon trompi iujn virinojn en la reĝa haremo. Poste la afero estis malkaŝita kaj oni raportis tion al la reĝo.

　　La reĝo alvenigis la malbonan ministron kaj diris: "Post enketo mi trovis, ke vi faris kulponis. Oni informiĝis pri tio, kaj vi jam senhonoris vin mem ĉi tie en Benareso. Do estus pli bone por vi forlasi kaj loĝi aliloke. Vi rajtas forporti ĉiujn viajn havaĵojn kaj kun via familion. Iru kien ajn laŭ via plaĉo kaj vivu tie feliĉe. Lernu de tiu ĉi leciono."

　　La reĝo alvenigis la malbonan ministron kaj diris: "Post enketo mi trovis, ke vi faris kulponis. Oni informiĝis pri tio, kaj vi jam malhonoris vin mem ĉi tie en Benareso. Do estus pli bone por vi forlasi kaj loĝi aliloke. Vi rajtas forporti ĉiujn viajn havaĵojn kune kaj kun via familion. Iru kien ajn laŭ via plaĉo kaj vivu tie feliĉe. Lernu de tiu ĉi leciono."

　　Kune kun sia familio la ministro portis ĉiujn siajn posedaĵojn al la urbo de Kosalo. Lia afero prosperis kaj li fariĝis ministro de tiea reĝo ĉar li estis tre saĝa. Baldaŭ la reĝo de Kosalo rigardis lin kiel fidelan konsilanton. Iutage li raportis: "Via Reĝa Moŝto. Mi venis ĉi tien de Benareso. La urbo de Benareso similas al abelujo, kie la abeloj ne rekonas fremdulojn! La reganta reĝo estas tre malpotenca kaj malforta. Nur per malgranda trupo vi povas facile konkeri la urbon kaj posedi ĝin."

　　Kune kun sia familio la ministro portis ĉiujn siajn posedaĵojn al la urbo de Kosalo. Lia afero prosperis kaj li fariĝis ministro de tiea reĝo ĉar li estis tre saĝa. Baldaŭ la reĝo de Kosalo rigardis lin kiel fidelan konsilanton. Iutage li raportis: "Via Reĝa Moŝto. Mi venis ĉi tien de Benareso. La urbo de Benareso similas al abelujo, kie la abeloj ne rekonas fremdulojn! La reganta reĝo estas tre malpotenca kaj malforta. Nur per malgranda trupo vi povas facile konkeri la urbon kaj posedi ĝin."

　　La rabistoj respondis: "Via Reĝa Moŝto. Ni estas malriĉaj. Ni trovis nenian rimedon por vivteni senmonenin. Ni ne povas trovi laboron por nin vivteni ĉar en via regno estas sufiĉaj laborantoj. Do ni povas fari nenion alian ol rabi vian regnon por reteni niajn vivojn." Aŭdinte tion, la reĝo donacis monon al ili, admonis ilin ŝanĝi sian vivrimedon, kaj liberigis ilin.

　　La rabistoj respondis: "Via Reĝa Moŝto. Ni estas malriĉaj. Ni trovis nenian rimedon por vivteni senmonenin. Ni ne povas trovi laboron por nin vivteni ĉar en via regno estas sufiĉaj laborantoj. Do ni povas fari nenion alian ol rabi vian regnon por reteni niajn vivojn." Aŭdinte tion, la reĝo donacis monon al ili, admonis ilin ŝanĝi sian vivrimedon, kaj liberigis ilin.

　　Informiĝinte pri tio, la reĝo de Kosalo sendis alian bandon de banditoj al stratoj de Benareso. Ili prirabis vendejojn kaj eĉ mortigis kelkajn homojn. Kiam ili estis kaptitaj kaj kondukitaj al Reĝo Bono, li traktis ilin same ĝentile kiel la unuajn rabistojn.

　　Informiĝinte pri tio, la reĝo de Kosalo sendis alian bandon de banditoj al stratoj de Benareso. Ili prirabis vendejojn kaj eĉ mortigis kelkajn homojn. Kiam oni kaptis kaj eskortis ilin al Reĝo Bono, li traktis ilin same ĝentile kiel la unuajn rabistojn.

　　Informiĝinte pri tio, la reĝo de Kosalo tuj kondukis siajn trupojn kaj elefantojn al Benareso.

　　Informiĝinte pri tio, la reĝo de Kosalo tuj kondukis siajn trupojn kaj elefantojn al Benareso.

　　Tiam la reĝo de Benareso havis grandan armeon konsistantan el tre bravaj elefantoj. Estis multaj eksterordinaraj soldatoj, iuj el kiuj estis tiel grandaj kiel gigantoj. Estis konate, ke ili havas kapablon konkeri la tutan Hindion.

　　Tiam la reĝo de Benareso havis grandan armeon, kiu havas tre bravaj elefantoj. Estis multaj eksterordinaraj soldatoj, iuj el kiuj estis tiel grandaj kiel gigantoj. Estis konate, ke ili havas kapablon konkeri la tutan Hindion.

　　La gigantaj soldatoj raportis al Reĝo Bono pri la malgranda agresanta armeo de Kosalo. Ili petis permeson ataki kaj mortigi ĉiujn agresantojn.

　　La gigantaj soldatoj raportis al Reĝo Bono pri la malgranda agresanta armeo de Kosalo. Ili petis permeson ataki kaj mortigi ĉiujn agresantojn.

　　Sed Reĝo Bono la Granda ne volis sendi ilin al milito. Li diris: "Miaj infanoj, ne batalu por ke mi restu reĝo. Se ni detruas vivojn de aliaj, ni ankaŭ detruas ankaŭ nian mensan pacon. Kiel ni povos mortigi aliajn? Lasu ilin havi la regnon se ili vere volas ĝin. Mi ne volas kontraŭbatali."

　　Sed Reĝo Bono la Granda ne volis sendi ilin al milito. Li diris: "Miaj infanoj, ne batalu por ke mi restu kiel reĝo. Se ni detruas vivojn de aliaj, ni ankaŭ detruas ankaŭ nian mensan pacon. Kiel ni povos mortigi aliajn? Lasu ilin havi la regnon se ili vere volas ĝin. Mi ne volas kontraŭbatali."

　　La lojalaj ministroj petis: "Via Reĝa Moŝto. Vi ne batalos ilin per vi mem. Ne maltrankviliĝu pri vi mem. Nur donu la ordonon al ni." Sed la reĝo denove malhelpis ilin.

　　La lojalaj ministroj petis: "Via Reĝa Moŝto. Ni batalos ilin per ni mem. Ne maltrankviliĝu pri vi mem. Nur faru la ordonon al ni." Sed la reĝo denove malhelpis ilin.

　　Samtempe la Reĝo de Kosalo sendis al li averton, ke li militu aŭ cedu la regnon. Reĝo Bono la Granda reciprokis sian respondon: "Mi ne volas, ke vi militu kun mi, kaj vi ne volas, ke mi militu kontraŭ vi. Vi rajtas posedi la regnon se vi deziras ĝin. Kiel ni rajtas mortigi homojn nur por decidi la nomon de la reĝo? Kio gravas eĉ se ŝanĝiĝos la nomo de la regno?"

　　Samtempe la Reĝo de Kosalo sendis al li averton, ke li militu aŭ cedu la regnon. Reĝo Bono la Granda faris sian respondon: "Mi ne volas, ke vi militu kun mi, kaj vi ne volas, ke mi militu kontraŭ vi. Vi rajtas posedi la regnon se vi deziras ĝin. Kiel ni rajtas mortigi homojn nur por decidi la nomon de la reĝo? Kio gravas eĉ se ŝanĝiĝos la nomo de la regno?"

　　Aŭdinte tion, la ministroj alvenis kaj petis: "Via Reĝa Moŝto. Lasu nin eliri kun nia granda armeo. Ni batos ilin per niaj armiloj kaj kaptos ilin ĉiujn. Ni estas multe pli fortaj ol ili kaj ni promesas mortigi neniun el ili. Krome, se ni cedos la urbon, la malamika armeo certe mortigos ĉiujn el ni!"

　　Aŭdinte tion, la ministroj alvenis kaj petis: "Via Reĝa Moŝto. Lasu nin eliri kun nia granda armeo. Ni batos ilin per niaj armiloj kaj kaptos ilin ĉiujn. Ni estas multe pli fortaj ol ili kaj ni promesas mortigi neniun el ili. Krome, se ni cedos la urbon, la malamika armeo nepre mortigos ĉiujn el ni!"