Vidi fonton por Demando: De kie venas homo kaj kien li iras?

Demando: De kie venas homoj kaj kien ili iras?

　　Respondo: Eble ekzistas tri respondoj al la demando. La kredantoj je dio aux dioj kutime deklaras, ke homoj ne ekzistis antaux ol ili estis kreitaj. Poste ili aperis laux la volo de dio. Ili pasigas sian vivon kaj poste iras al eternaj cxielo aux infero laux siaj kredo kaj konduto dum sia vivo. Aliaj homoj kiel humanistoj kaj sciencistoj deklaras, ke homoj venas el gravedigxo pro naturaj kauxzoj, vivas kaj poste mortas, kaj tiam ilia ekzistado cxesas. Budhismo akceptas neniun el tiuj eksplikoj. La unua deklaro kauxzas multajn etikajn problemojn. Se bona dio vere kreis cxiun el ni, estas malfacile ekspliki, kial tiel multaj homoj naskigxis kun teruraj kriplajxoj, aux kial tiel multaj infanoj estis abortigitaj antaux aux dum sia naskigxo. Sxajne maljusta estas alia problemo pri la teista ekspliko, ke homoj devas suferi eternan doloron en la infero pro tio, kion li faris nur en 60 aux 70 jaroj en la homa mondo. Malkredo kaj malvirta vivo de 60 aux 70 jaroj ne tauxgas por eterna sufero. Same, bonkonduto de 60 aux 70 jaroj estas tre malmulta elspezo por eterna felicxo en la paradizo. La alia ekspliko estas pli bona ol la unua kaj havas pli da scienca atestajxo por subteni gxin, tamen gxi ankoraux lasas kelkajn gravajn demandojn ne responditajn. Kiamaniere la fenomeno tiel mirige kompleksa kiel gravedigxo disvolvigxas dum nur naux monatoj de la simpla kunigxo inter la spermo kaj ovo? Kaj nun la parapsikologio jam farigxis konata brancxo de scienco, do oni des pli malfacile akceptas la fenomenon kiel telepation en materialisma modelo de menso.

　　Budhismo prezentas la plej kontentigan eksplikon, de kie homoj venas kaj kien ili iros. Kiam ni mortas, la menso kun cxiuj tendencoj, preferoj, kapabloj kaj karakteroj aperintaj kaj disvolvigxintaj en tiu cxi vivo denove sin estigas en la fekundigita ovo. Tiel la individuo kreskas, renaskigxas kaj disvolvas la personecon estigxintan laux kondicxoj de mensaj karakteroj veninta de la pasinta vivo kaj estigxinta per nova cirkonstanco. La personeco sxangxigxos kaj modifigxos de konscia strebo kaj kondicxaj faktoroj kiel edukado kaj influo de gepatroj kaj socio. Post la morto, gxi denove sin estigas en nova fekundigita ovo. Tiu cxi procezo de morto kaj reenkarnigxo dauxros gxis kiam cxesos la kauxzaj kondicxoj, kiuj estas avido kaj iluzio. Kiam cxesas la kauxzaj kondicxoj, anstataux renaskigxi, la menso atingos staton nomatan nirvano, kiu estas la plej supera celo de Budhismo kaj la celo de vivo.