Vidi fonton por 55. Reĝido Kvinarmilo kaj Monstro Glua Haro

　　55. Regxido Kvinarmilo kaj Monstro Gluharo

　　[La diamanta Armilo]

　　Iam la Iluminigxinto naskigxis kiel filo de la Regxo kaj Regxino en Benareso. En la tago de lia nomigxo, la regxo invitis 800 auxguristojn en la palacon, kaj por plezurigi ilin donacis al ili cxion, kion ili deziris. Poste, la regxo petis al ili auxguri la sorton de la novnaskita regxido. Tiel ili povis trovi bonan nomon por li.

　　Unu el la auxguristoj estis spertulo pri legado de makuloj sur la korpo. Li diris: "Via Regxa Mosxto, tiu cxi estas homo kun granda merito. Li estos la regxo post vi."

　　La auxguristoj estis tre sagxaj. Ili informis al la regxo kaj regxino tion, kion tiuj deziris auxskulti. Ili diris: "Via filo lertos en uzado de kvin armiloj. Li farigxos fama kaj granda majstro de cxiuj kvin armiloj en la tuta Hindio." Pro tio, la regxo kaj regxino nomis la filon "Regxido Kvinarmilo"

　　Kiam la regxido estis 16-jara, la regxo decidis sendi lin al altlernejo. Li diris: "Iru, mia filo, al la urbo de Takasila. Tie vi trovos mondfaman instruiston. Lernu de li cxion, kion vi povas. Donu la monon al li kiel pagon." Li donis mil ormonerojn al la regxido kaj sendis lin sur la vojon.

　　La regxido iris al la mondfama instruisto de Takasila. Li lernis tre diligente kaj farigxis la plej bona lernanto. Post kiam la instruisto instruis al la regxido cxion, kion li sciis, li donacis al li kvin armilojn kiel specialan diplomigxan premion. Poste li resendis lin al Benareso.

　　Sur la vojo hejmen Regxido Kvinarmilo atingis arbaron hantatan de monstro. La lokanoj avertis lin: "Junulo, ne iru tra la arbaro. Tie vivas giganta monstro nomata Gluharo. Li mortigos cxiujn, kiujn li vidas."

　　Sed la regxido estis memfida kaj sentima kiel juna leono. Do li iris en la arbaron gxis li renkontis la teruran monstron. La monstro estis tiel alta kiel arbo, kun la kapo tiel granda kiel tegmento kaj okuloj tiel grandaj kiel pladoj. La du flavaj longaj dentoj etendigxis el lia blanka fenda busxo kun malbele brunaj dentoj. Li havis malbelan ventron kovritan per blankaj punktoj, kaj liaj manoj kaj piedoj estis bluaj.

　　La monstro blekis kaj hurlis al la regxido: "Kien vi iras en mia arbaro, etulo? Vi servas nur kiel busxpleno da mangxajxo. Mi englutos vin!"

　　La regxido jxus diplomigxinta de altlernejo jam gajnis la plej altan premion de sia instruisto. Do li opiniis, ke li cxion scias, kaj kapablas cxion fari. Li respondis: "Ho, feroca demono, mi estas Regxido Kvinarmilo. Mi venis por sercxi vin. Mi kontrauxbatalos vian atakon! Mi mortigos vin facile per miaj unuaj du armiloj, pafarko kaj venenaj sagoj."

　　Do li metis venenan sagon sur la pafarkon kaj pafis gxin rekte al la monstro. Sed la sago tuj krocxigxis preme al lia hararo kiel gluita kaj tute ne vundis lin. La regxido pafis cxiujn restajn el la 50 venenaj sagoj unu post alia, sed ili cxiuj gluigxis al la hararo de la monstro nomata Gluharo. 

　　La besto skuis sian korpon de la malbela tegmenteca kapo gxis la bluaj piedoj, kaj cxiuj sagoj falis sur la teron senefike.

　　Regxido Kvinarmilo eltiris sian trian armilon, spadon longan je 33 coloj. Li pikis sian malamikon per gxi. Sed gxi firme gluigxis en la dika tavolo de la glueca hararo. Li jxetis al la monstro lancon, sian kvaran armilon, sed ankaux gxi sin krocxis al lia hararo.

　　La regxido atakis lin per bastono, sia lasta armilo. Tiu ankaux gluigxis firme sur la glueca hararo.

　　Poste la regxido kriis: "Ho, monstro, cxu vi ne auxdis pri mi, Regxido Kvinarmilo? Mi havas pli ol miaj kvin armiloj. Mi havas la forton de mia juna korpo. Mi rompos vin en pecetojn!"

　　Li trafis Gluharon per sia dekstra pugno kiel boksisto. Sed gxi ankaux gluigxis al la hirta hararo kaj li ne plu kapablis movi gxin. Li batis lin per sia maldekstra pugno, sed gxi same gluigxis firme. Li piedbatis lin per sia dekstra piedo, kaj poste la maldekstra, kiel mastro de luktarto. Sed ili ambaux same algluigxis kiel liaj pugnoj. Fine li frapis lin lauxeble plej forte per sia kapo kiel luktisto. Sed, ankaux lia kapo algluigxis.

　　Ecx gluite al la monstro je kvin partoj kaj pendante de sia vestajxo, la regxido neniom timis.

　　Gluharo pensis: "Vere strange. Li pli sxajnas leono ol homo. Ecx kaptite de feroca monstro kia mi, li ankoraux ne tremas de timo. Mi cxiam mortigas homojn en tiu cxi arbaro, sed neniam renkontis tiel bravan kiel tiun cxi regxidon. Kial li ne timas min?"

　　Cxar Regxido Kvinarmilo ne similis al ordinarulo, Gluharo ne volis rekte mangxi lin. Anstatauxe li demandis: "Kial vi ne timas morton, junulo?"

　　La regxido respondis: "Kial mi devas timi morton? Sendube cxiu, kiu naskigxis, estas destinita al morto!"

　　Tiam la Iluminigxinto pensis: "La kvin armiloj donitaj de la mondfama instruisto estas senutilaj, kaj ecx la leoneca forto de mia juna korpo estas senutila. Mi devas uzi mian mensan armilon, la nuran armilon bezonatan por mi super mia instruisto kaj mia korpo." 

　　La regxido dauxrigis: "Estas malgranda sekreto, kiun mi ankoraux ne diris al vi, monstro. En mia ventro estas sekreta armilo. Gxi estas diamanta armilo, kiun vi ne povas digesti. Gxi trancxus vian internajxon en pecetojn se vi suficxe malsagxe englutus min. Do se mi mortus, ankaux vi ne povus vivi plue. Jen kial mi ne timas vin."

　　La regxido tiel uzis sian grandan internan forton en la maniero facile komprenebla al Gluharo. Li sciis bone, ke tiu cxi plej granda el cxiuj armiloj en sia menso estas gxuste lia propra diamanta inteligenteco.

　　Gluharo pensis: "Sendube tiu cxi sentimulo diris la veron. Ecx se mi mangxos tiun heroon tiel malgrandan kiel sojfabon, mi ne povos digesti lin. Do mi devas lasi lin foriri." Timante sian eventualan morton, li liberigis Regxidon Kvinarmilo.

　　Li diris: "Vi estas grandulo. Mi liberigos vin anstataux mangxi vin. Kiel la luno reaperas post la eklipso, vi brilos plezure inter cxiuj viaj amikoj kaj parencoj."

　　La Iluminigxinto lernis lecionon de la batalo kontraux Gluharo. Li trovis, ke la nura tauxga armilo estas neniu el materialaj armiloj krom la interna inteligenteco. Per la diamanta armilo li ankaux eksciis, ke mortigi vivon kondukos nur suferon al la mortiginto.

　　Kun dankemo, li instruis la malfelicxan monstron: "Gluharo, vi naskigxis kiel monstro murdema, sangsucxa kaj karnovora nur pro viaj malbonaj kondutoj en la antauxaj vivoj. Se vi ne cxesigos mortigon, via fiago kondukos vin nur al suferado en tiu cxi vivo kaj en la postaj. Vi iros nur de mallumo al mallumo.

　　"Nun vi jam lasis min libera, do ne plu mortigu aliajn tiel libere. Auxskultu min. Mortigi vivon kondukas vin al sufero en tiu cxi mondo, kaj poste vi renaskigxos en la infera mondo, kiel besto aux malsata spirito. Ecx se vi hazarde renaskigxos kiel homo, vi suferos de mallonga vivo!"

　　Regxido Kvinarmilo dauxre instruis Gluharon. Finfine, la monstro konsentis sekvi la kvin trejnajn sxtupojn. En sia maniero li konvertigxis de monstro en amikan arbaran feon. Kiam la regxido forlasis la arbaron, li raportis al la lokanoj pri la sxangxigxo de la monstro. Ekde tiam oni donis al Gluharo mangxajxon kaj ili vivis en paco.

　　Regxido Kvinarmilo revenis al Benareso. Poste li farigxis regxo. Fine li forpasis kaj renaskigxis laux sia merito.

　　La moralinstruo estas: La nura armilo bezonata de vi estas kasxita en vi mem.