Vidi fonton por 48. Magia Pastro kaj Gangsteroj

　　48. Magia Pastro kaj Kidnapantaj Gangsteroj

　　[Potenco kaj Avido]

　　Iam en Benareso estis regxo nomata Brahmadato. En malproksima vilagxo de la regno vivis pastro kun magia povo. Li scipovis specialan magian sorcxon sekrete inicitan de sia instruisto.

　　La magian sorcxon oni rajtis uzi nur unu fojon cxiujare kiam la steloj sin dispoziciis en certa maniero. Nur tiam, la pastro diris la sekretajn magiajn vortojn al siaj malfermitaj manplatoj. Poste fiksrigardante al la cxielo, li kunfrapis siajn manojn. Je tio pluvis al li valoraj juveloj.

　　La magia pastro ankaux estis instruisto. Li havis bonegan lernanton, kiu estis diligenta kaj povis kompreni plej malfacilajn ideojn. Li estis obeema kaj fidinda, cxiam dezirante honori kaj protekti sian instruiston.

　　Iutage la pastro devis vojagxi al malproksima vilagxo por prezidi bestoferan ceremonion. Li devis preni dangxeran vojon, do la bona lernanto akompanis lin.

　　Okazis, ke estas 500 banditoj laux la vojo. Ili estis el bando de kidnapantaj gangsteroj. Ili kaptis homojn kaj postulis elacxetan monon por lasi ilin vivaj.

　　Malfelicxe, la magia pastro kaj lia bona lernanto estis kaptitaj de la gangstera bando. Ili postulis 5000 orajn monerojn kaj sendis la lernanton hejmen por ke li prenu monon por elacxeti sian instruiston.

　　Antaux la forlaso, la lernanto genuigxis antaux la instruisto kaj riverencis lin estimoplene. Li diris al li mallauxte, por ke la gangsteroj ne auxdu: "Instruisto, hodiaux estas la nura nokto kiam la steloj sin arangxos perfekte cxijare. Nur tiam via magia povo pluvigos juvelojn e1 la cxielo. Sed tamen, mi devas atentigi vin, mia instruisto amata kaj estimata. Estos tro dangxere uzi tian povon por savi vin de tiaj aviduloj. Tiel facile akiri grandan trezoron kauxzos fatalajxon al la homoj kiaj ili estas. Kaj se vi pensos nur pri via propra sekureco, vi kauxzos dangxeron al ili, kaj ankaux al vi mem.　　

　　"Do mi atentigas, ke vi ne cedu al la deziro pluvigi juvelojn per magio. Lasu cxijaran felicxan nokton forpasi. Ecx se la banditoj faros malbonon al vi, kredu, ke via fidela lernanto savos vin sen pliigi vian dangxeron." Tiel dirinte, li forlasis la instruiston. 

　　Tiuvespere, la gangsteroj firme ligis la magian pastron, kaj restigis lin ekster kaverno por tranokti. Ili donis al li neniom por mangxi kaj trinki.

　　Post kiam la luno levigxis, la pastro vidis, ke la steloj vicigxas tiamaniere, ke lia sorcxo povos labori. Li pensis: "Kial mi devas tiel suferi? Mi povas kontentigi ilian postulon per mia magia povo. Mi estas magia pastro. Mia vivo estas multe pli valora ol iliaj. Mi zorgu nur pri mi mem. Kaj krome, la felicxa nokto okazas nur unufoje cxiujare. Mi ne malsxparu la bonsxancon por apliki mian grandan povon!"

　　Decidinte ignori la admonon de la bona lernanto, li alvokis la gangsterojn kaj diris: "Bravuloj Majestaj, kial vi volas min ligi kaj suferigi?"

　　Ili respondis: "Honora pastro, ni bezonas monon. Ni havas multajn busxojn por nutri. Ni devas havi monon, multe da mono!"

　　La magia pastro diris: "Cxu vi tion faras nur por mono? Cxu tio estas cxio, kion vi volas? Tiuokaze, mi ricxigos vin ekster via imago en songxo! Mi estas sankta pastro granda, potenca kaj fidinda. Vi devas liberigi min. Lavu miajn kapon kaj vizagxon, vestu min per novaj vestajxoj, kaj kovru min per floroj. Post tia honorado al mi, lasu min sola por apliki mian magian povon."

　　La gangsteroj sekvis lian instruon, sed ili ne tute fidis lin, do ili sin kasxis en herbaro kaj sxtele gvatis lin. 

　　Jen cxio, kion ili vidis. La pastro lavita kaj flore kovrita suprenrigardis al la cxielo. Vidinte, ke la steloj vicigxis en specialan fortunan signon, li mallevis sian kapon kaj murmuris la magian sorcxon en siajn manojn. Tio sonis ne kompreneble. Iuj sonis kiel "Na Uxa Sxe Na. El Nea Medrak. Go Ba Mil Neaj".

　　Poste li najlis sian rigardon al la cxielo kaj kunfrapis siajn manojn. Subite li estis dusxita de la plej belaj juveloj!

　　La gangsteroj kuris el la kasxejo kaj rabis cxiujn valorajn juvelojn. Ili volvis ilin en pakojn kaj ekiris laux la vojo, kun la magia pastro sekvanta malantauxe.

　　Sur la vojo ili estis barita de alia bando el 500 rabistoj. Ili demandis: "Kial vi baras nin?" "Donu al ni cxiujn viajn trezorojn." la aliaj ordonis.

　　La gangsteroj diris: "Lasu nin for. Vi povos akiri cxiujn deziratajn ricxajxojn de la magia pastro tiel, kiel ni havigis al ni la nian. Li diros magian sorcxon, rigardos al la cxielo, kunfrapos siajn manojn, kaj sekve de tio, falados la plej fabelecaj juveloj!"

　　Do la rabistoj lasis la gangsterojn foriri, sed cxirkauis la pastron. Ili postulis, ke li same pluvigu valorajn juvelojn por ili.

　　Li diris: "Mi certe povas doni al vi cxiujn deziratajn juvelojn. Sed vi devas pacience atendi unu jaron. La felicxa tempo, kiam la steloj vicigxas konvene, jam forpasis cxijare. Gxi ne okazos gxis la sekva jaro. Tiam venu al mi, kaj mi estos gxoja ricxigi vin!"

　　Kiel konate, rabistoj tute ne havis paciencon. Ili tuj furiozigxis kaj kriegis al li: "Vi estas pastro ruza kaj mensogema! Vi ricxigis la gangsterojn, sed nun rifuzas fari la samon por ni. Ni donos al vi lecionon pro via malestimo al ni!" Tion dirinte, ili hakis lin duparte per akra spado, kaj lasis ambaux korpopartojn en la mezo de la vojo.

　　La rabistoj kuratingis la gangsterojn. Tie okazis terure sanga batalo. Post horoj da luktado, ili mortigis cxiujn 500 gangsterojn kaj forprenis la valorajn juvelojn.

　　Tuj forlasinte la batalejon, la 500 rabistoj ekkverelis pri la valorajxo. Ili formis du rivalajn grupojn 250-personajn. Ili okazigis alian batalon gxis restis nur du vivaj, respektive de ambaux grupoj.

　　Ili ambaux kolektis kaj kasxis cxiujn valorajn juvelojn en la arbaro. Ili estis malsataj. Do unu gardis la trezoron dum la alia kuiris rizon.

　　La gardanto pensis: "Kiam la alia finos la kuiradon, mi mortigos lin por havigi cxiujn rabajxojn al mi mem!"

　　Samtempe, la kuiranto pensis: "Se ni dividos tiujn juvelojn en du partojn, mi gajnos malpli multe. Do mi miksos venenon en la mangxajxon por mortigi la alian kaj tenos cxiujn juvelojn cxe mi. Kial mi dividos kun li? Cxion mi posedos!"

　　Do li mangxis iom el la rizo pro malsatego, kaj venenis la restan. Li portis la mangxajxon al la alia kaj donis gxin al li, sed la alia tuj svingis sian spadon kaj dehakis lian kapon.

　　La malsata mortiginto ekenglutegis la venenan rizon kaj post kelkaj minutoj li falis morta en la sama loko!

　　Post kelkaj tagoj, la bona lernanto revenis kun mono. Li trovis nek sian instruiston nek la gangsteran bandon. Anstatauxe li trovis nur senvalorajn havajxojn, kiujn oni forjxetis, akirinte la juvelojn.

　　Dauxre irante laux la vojo, li renkontis la korpopartojn de sia instruisto. Ekkonsciinte, ke la magia pastro ignoris lian atentigon, li bedauxregis pri la instruisto en tiel mizera morto. Li faris funebran bruligejon, kovris gxin per sovagxaj floroj, kaj kremaciis la korpon de sia estimata instruisto.

　　Irinte iom da distanco laux la vojo, la bona lernanto vidis 500 kadavrojn de la gangstera bando. Iom poste, li vidis la mortintajn rabistojn, kiuj nombris 498.

　　Dum plua irado li ekvidis piedsignojn de la restantaj du homoj irintaj en la arbaron. Konsciinte, ke ili ankaux batalos por la trezoro, li sekvis ilin. Fine li trovis mortinton kusxantan sur rizpoto, kaj alian senkapan cxe la pakoj de valoraj juveloj. Li tuj komprenis, kio okazis.

　　Li pensis: "Estas tiel malfelicxe, ke mia instruisto posedis grandan sagxon, sed ne suficxan ordinaran konsciencon. Li nur uzis sian magian povon sen konsideri la rezulton. Kauxzinte morton de mil avidaj gangsteroj, li mem perdis sian vivon!"

　　La bona lernanto portis la trezoron al la vilagxo kaj uzis gxin malavare por profitigi multajn homojn.

　　La moralinstruo estas: Se potenco ne havas konsciencon kaj avido ne limon, mortigo ne havos finon.