Vidi fonton por 23, 24 La Granda Ĉevalo Ĉioscio

　　23, 24 La Granda Cxevalo Cxioscio

　　[Kuragxo]

　　Iam Regxo Brahmadato regis Benareson en Norda Hindio. Li havis potencan cxevalon, kiu naskigxis en Regno Sindho situanta en Hindia Rivervalo de Okcidenta Hindio. Fakte, La cxevalo estis iluminigxinto.

　　La cxevalo estis ne nur granda kaj forta, sed ankaux sagxa kaj inteligenta. Kiam gxi estis ankoraux juna, oni rimarkis, ke gxi cxiam anticipe komprenas la deziron de la rajdanto. Do oni nomis gxin Cxioscio.

　　Oni opiniis, ke gxi estas la plej bona el la regxaj cxevaloj, do ili bredis gxin per plej bona rimedo. Gxia ornamita stalo estis cxiam pura kaj bela. Cxevaloj estas fidelaj al siaj mastroj. Cxioscio estis precipe lojala kaj dankema al la regxo pro la bona prizorgiteco. Cxioscio estis la plej kuragxa el cxiuj regxaj cxevaloj, do la regxo respektis kaj fidis gxin.

　　Foje, sep najbaraj regxoj kunagis por militi kontraux la regxo Brahmadato. Cxiu el la regxoj kondukis kvar grandajn armeojn: elefantan kavalerion, cxevalan kavalerion, cxaran kavalerion kaj armeon de piedirantaj soldatoj. La sep regxoj kune cxirkauxis la urbon de Benareso kun siaj armeoj.

　　La regxo Brahmadato kunvenigis siajn ministrojn kaj konsilantojn por fari planon defendi la regnon. Ili proponis: "Ne cedu. Ni devas batali por defendi nian altan pozicion. Sed komence vi ne rajtas riski vian regantecon partopreni en la milito. Anstatauxe, elsendu la cxampionon de cxiuj kavaliroj al la milito kiel via delegito. Vi nur devos eliri se li malvenkos."

　　Do la regxo alvenigis la kavaliran cxampionon kaj demandis lin: "Cxu vi kapablas venki la sep regxojn?" La cxampiono respondis: "Se vi permesos, ke mi elrajdu grandan cxevalon Cxioscion, la plej kuragxan, sagxan kaj fortan, nur tiam mi povos venki en la milito." La regxo konsentis kaj diris: "Mia cxampiono, en la tempo de dangxero mi konfidas la sekurecon de la regno al vi kaj Cxioscio. Prenu cxion, kion vi bezonas."

　　La cxampiono iris al la regxa cxevalejo. Li ordonis, ke oni nutru Cxioscion bone kaj armu gxin per kiraso bele ornamita. Poste li respekte riverencis al la cxevalo kaj grimpis sur la belan selon.

　　Cxioscio sciis pri la situacio. Gxi pensis: "La sep regxoj venis ataki mian regnon kaj mian regxon, kiu bredas, prizorgas kaj fidas min tiel bone. Ne nur la sep regxoj, sed ankaux iliaj pli grandaj kaj potencaj armeoj minacas mian regxon kaj cxiujn homojn en Benareso. Mi ne lasos ilin venki, nek permesos la kavaliran cxampionon mortigi tiujn regxojn. Alie ankaux mi dividos la malbonan konduton forrabi vivon de aliaj por gajni ordinaran venkon. Anstatauxe, mi instruos al ili novan metodon. Mi kaptos cxiujn sep regxojn sen mortigo. Tio estos vere granda venko."

　　Cxioscio diris al la rajdanto: "Sinjoro Kavaliro, ni gajnu la militon per nova metodo mortigi neniun. Vi kaptu nur unu regxon cxiufoje, kaj restu firme sur mia dorso. Mi trovu la tauxgan vojon tra la malamikoj. Rigardu min dum vi rajdos. Mi montros al vi la kuragxon superi malnovan metodon, la metodon de mortigado."

　　Kiam la nobla cxevalo parolis pri la "nova metodo", "la tauxga vojo" kaj "la supera kuragxo", sxajne gxi farigxis pli granda ol sia grando. Gxi sin levis majeste kun la fortaj postaj kruroj sur la tero, kaj suben rigardis cxiujn malamikojn cxirkaux la urbo. Cxiuj koncentris sian rigardon sur la majestan cxevalon. La tero tremis kiam gxiaj antauxaj hufoj refalis sur la teron kaj gxi tuj sturmis en la mezon de la kvar armeoj de la unua regxo. Sxajne gxi havis rapidecon de fulmo, forton de cent elefantoj kaj gloran memfidon de bravulo el alia mondo.

　　En la memoro de la elefantoj ili neniam vidis tian cxevalon kian Cxioscio, do la elefanta kavalerio retirigxis pro timo. La cxevaloj sciis, ke tiu cxi parenco estas la vera kompetenta estro de ili, do la cxevala kavalerio kaj cxara kavalerio staris kviete kaj klinis sian kapon kiam la grandulo preterpasis. La soldatoj de la infanterio diskuris kiel musxoj pelataj de forta vento.

　　Apenaux la unua regxo komprenis, kio okazis, li jam estis kaptita kaj portita en la urbon de Benareso. Kaj tio same okazis al la dua, tria, kvara kaj kvina regxoj.

　　La sesa regxo estis kaptita en la sama maniero, sed unu el liaj lojalaj korpogardistoj saltis el la kasxejo, kaj pikis sian spadon en la korpoflankon de la brava Cxioscio. Kun sango fluanta el la vundo, gxi portis la cxampionon kaj la kaptitan sesan regxon en la urbon.

　　Kiam la cxampiono vidis la seriozan vundon de la cxevalo, li ne plu kuragxis rajdi la malfortigxantan Cxioscion por kontrauxbatali la sepan regxon. Do per kiraso li ekarmis alian potencan militan cxevalon, kiu estis gxuste tiel granda kiel Cxioscio.

　　Vidinte tion, Cxioscio pensis kvankam en granda doloro pro la mortiga vundo: "La cxampiono jam perdis sian kuragxon tiel rapide. Li ankoraux ne komprenis, ke la vera naturo de mia potenco estas la sagxo gajni la veran pacon nur per pacaj metodoj. Li klopodos venki la sepan regxon kaj liajn armeojn en ordinara maniero, rajdante ordinaran cxevalon."

　　"Post la unua pasxo abstini de mortigado al vivestajxoj, mi ne rajtas cxesi duonvoje. Alie mia granda klopodo por instrui novan metodon vanigxos kiel fadeno falinta en akvon!"

　　La granda cxevalo Cxioscio diris al la cxampiono: "Sinjoro Kavaliro, la sepa regxo kaj liaj armeoj estas la plej potencaj el cxiuj. Rajdante ordinaran cxevalon, vi ne povos venki ecx se vi mortigos milojn da soldatoj kaj bestoj. Mi, el potenca raso de Sindhaj cxevaloj, estas nomata Cxioscio. Nur mi povas trairi ilin kaj kapti la sepan regxon viva sen damagxo al ili!"

　　La cxampiono rekolektis sian kuragxon. La brava cxevalo perforte sin starigis malgraux la granda doloro. Kun la fluanta sango, gxi henis kaj sin trudis tra la kvar armeojn. La cxampiono alportis la lastan el la sep militemaj regxoj. Cxiuj sur la vojo denove sin tirigxis por eviti la vundigxon. Vidinte, ke iliaj sep regxoj estis kaptitaj, cxiuj soldatoj demetis siajn armilojn kaj petis pacigxon.

　　Konsciinte, ke la granda cxevalo Cxioscio ne povos travivi la nokton, Regxo Brahmadato iris al gxi. Li bredis la cxevalon ekde gxia ideco, do li amis gxin treege. Kiam li vidis, ke la cxevalo estas mortanta, liaj okuloj plenis de larmoj.

　　Cxioscio diris: "Via Regxa Mosxto. Mi servis al vi suficxe bone. Mi jam penegis gxis ekstremo kaj montris novan metodon. Nun vi devas garantii mian lastan peton. Vi devas ne mortigi tiujn sep regxojn ecx se ili faris eraron kontraux vi, cxar sanga venko semos alian militon. Indulgu ilin pri la atako al vi. Lasu ilin reiri al sia regno, tiel ke vi vivos en paco ekde nun."

　　"Kian ajn rekompencon vi donos al mi, donu tion al la kavalira cxampiono anstatauxe. Nur faru bonon, estu ankaux malavara, honoru la veron, kaj ne plu mortigu vivestajxojn. Regu nian regnon per justeco kaj kompatemo."

　　Poste gxi fermis la okulojn kaj faris la lastan elspiron. La regxo eksplodis de ploro, kaj cxiuj funebris pro gxia forpaso. Kun granda estimo ili bruligis la korpon de la granda cxevalo Cxioscio, la iluminigxinto.

　　Regxo Brahmadato liberigis la sep regxojn. Ankaux ili honoris la Grandulon, kiu venkis iliajn fortajn armeojn sen versxi sangon krom la sian. Kiel memoro al gxi, ili jxuris pri eterna paco. Tiuj sep regxoj kaj la regxo Brahmadato neniam konfliktis plue.

　　La moralinstruo estas: La Pacon oni estas akirebla nur per pacaj metodoj.