Vidi fonton por 2-2.La rakonto de bankisto Kumbagosako

　　2-2.La rakonto de Bankisto Kumbagosako

　　Se iu sin tenas diligenta kaj singardema

　　En sia faro de pura karmo,

　　Kaj vivas atente, modere, kaj sindeteneme laux darmo,

　　Disvastigxas la honoro de tiu homo.

　　Restante en Veluvana monahxejo, la Budho parolis tiun verson rilate al la bankisto Kumbagosako. Foje, epidemia pesto okazis en Urbo Ragxagaho. En la domo de la urba bankisto, la servistoj mortis pro la pesto. La bankisto kaj lia edzino ankaux infektigxis. Kiam ili ambaux malsanigxis, ili ordonis al sia juna filo Kumbagosako forlasi ilin por fugxi el la domo kaj reveni nur post longa tempo. Ili ankaux diris al li, ke en iu loko ili enterigis trezoron kun granda valoro. La filo forlasis la urbon, restis en arbaro dum dek du jaroj, kaj poste revenis al la urbo. Tiam li jam plenkreskis kiel junulo kaj neniu en la urbo rekonis lin. Li iris al la loko, kie kasxigxis la trezoro kaj konfirmis la fakton. Sed li pensis pri tio kaj konsciis, ke neniu povas atesti lin, kaj se li elfosos la enterigitan trezoron kaj uzos gxin, oni suspektos, ke la juna malricxulo trovis gxin hazarde, do ili raportos tion al la regxo. En tiu okazo, la trezoro estos konfiskita kaj li mem estos kaptita kaj tenita en malliberejo. Do li konkludis, ke ankoraux ne estas tempo por elfosi la trezoron, kaj samtempe, li devas trovi laboron por sin vivteni. Kumbagosako eksercxis laboron en siaj malnovaj vestajxoj. Li trovis laboron veki homojn kaj atentigi al ili ellitigxi frue en la mateno kaj anonci cxirkauxe ke estas tempo por pretigi mangxon, kaj estas tempo por preni cxarojn, kaj jungi bestojn.

　　Iumatene, Regxo Bimbisaro auxdis lin. La regxo, kiu sxatis jugxi pri homoj laux ties vocxo, komentis: “Tio estas vocxo de viro kun granda ricxajxo.” Auxdinte la diron de la regxo, servistino sendis iun fari esploron. Sxi raportis, ke la junulo estas nur dungita laboranto. Spite al la raporto, la regxo ripetis la saman diron en du sinsekvaj tagoj. Oni faris esploron denove kun la sama rezulto. La servistino opiniis tion tre stranga, do sxi petis la regxon permesi al sxi esplori tion persone. La servistino kaj sxia filino sin sxajnigis en ordinarajn virinojn, kaj iris al la loko de laborantoj. Dirante, ke ili estas vojagxantoj, ili petis lokon por tranokti.  Oni donis al ili logxejon en la domo de Kumbagosako. La patrino kaj filino sukcese plilongigis la restadon tie. Dum tiu periodo, la regxo ordonis, ke oni okazigu ceremonion cxe la loko de la laborantoj, kaj cxiu dommastro devas kontribui per mono. Kumbagosako havis neniom da mono por tia okazo. Li povis fari nenion alian ol preni iom da ormoneroj el sia trezoro. Kiam oni transdonis la monerojn al la servistino, sxi anstatauxigis la monerojn per sia mono kaj rekte transdonis la monerojn al la regxo. Post iom da tempo sxi sendis mesagxon al la regxo peti de li iom da homoj por konduki Kumbagosakon al la jugxejo. Kumbagosako sekvis la homojn kontrauxvole. La servistino kaj sxia filino ankaux revenis al la palaco.

　　En la palaco, la regxo promesis al Kumbagosako, ke nenio malbona okazos al li en la kazo, kaj postulis, ke li diru pri la vero. Kumbagosako konfesis, ke tiuj ormoneroj apartenas al li mem. Li diris, ke li estas la filo de la urba bankisto de Ragxagaho kaj liaj gepatroj mortis en epidemia pesto antaux dek du jaroj. Li ankaux malkasxis la lokon, kie estas la enterigita trezoro. Sekve de tio, oni portis la tutan elterigitan trezoron al la palaco. La regxo faris Kumbagosakon bankisto kaj edzinigis sian filinon al li. Poste la regxo kondukis Kumbagosakon al la Budho en Veluvana monahxejo kaj raportis al li, kiel la junulo sin vivtenis kiel dungita laboranto kvankam li estas ricxa, kaj kiel li farigxis bankisto.

　Se oni estas firmvola, atentema kaj racia, se liaj fizikaj kaj spiritaj agoj estas puraj, kaj se li modere vivas laux la instruo, lia famo plivastigxas.