Vidi fonton por 18. Kapro Savinta Pastron

　　18. Kapro kaj Pastro

　　[Senscieco]

　　Iam antaux longa tempo estis tre fama pastro de antikva religio. Li certis, ke estas gxusta tago por rito oferi kapron. Pro sia senscieco li opiniis, ke tio estas ofero postulata de lia dio.

　　Li trovis konvenan kapron por la ofera rito. Li ordonis, ke liaj servistoj portu la kapron al sankta rivero por gxin bani kaj ornami per florkronoj. Poste, ili sin banis kiel parto de la sinpuriga praktikado.

　　Atinginte la riverbordon, la kapro subite komprenis, ke gxi neeviteble estos mortigita. Gxi ankaux eksciis pri siaj pasintaj naskigxoj, mortoj kaj renaskigxoj. Gxi konsciis, ke okazos la lasta rezulto de gxiaj pasintaj fikondutoj. Do gxi eligis lauxtan ridegon laux la kapra maniero, similan al frapado de cimbaloj.

　　Dum la ridado, gxi konsciis pri alia fakto, ke la pastro suferos saman teruran rezulton pro sia malsagxa mortigo. Do gxi ekploregis tiel lauxte kiel gxi jxus ridegis.

　　La servistoj sin banantaj en la sankta rivero auxdis unue la ridegon, kaj poste la ploregon. Ili ekmiris, kaj demandis la kapron: "Kial vi ridegis tiel lauxte kaj ankaux ploregis same brue? Kio kauxzis tion?" La kapro respondis: "Mi diros la kauxzon al vi, sed nur dum cxeesto de la pastro, via mastro."

　　Pro granda scivolemo, ili senprokraste portis la oferotan kapron al la pastro. Ili raportis la okazajxon al li. La pastro ankaux estis scivola. Li demandis la kapron respektoplene: "Kial vi ridegis tiel lauxte kaj poste ploregis same lauxte, sinjoro?"

　　Diris la kapro kun memoro pri siaj antauxaj vivoj: "Antaux longa tempo ankaux mi estis pastro same kiel vi, bone edukita pri ofera rito de la religio. Mi opiniis, ke oferi kapron estis necese al la dio, kiu benos la aliajn kaj ankaux min mem en niaj estontaj renaskigxoj. Sed la vera rezulto de mia konduto estis, ke mi suferis de senkapigxo en cxiu el miaj sekvaj 499 vivoj."

　　"Kiam vi pretigis min kiel la oferajxon hodiaux, mi konsciis, ke hodiaux estos la 500-a fojo de mia senkapigxo. Poste mi tute liberigxos de cxiuj konsekvencoj pro miaj malbonaj kondutoj faritaj antaux longa tempo. Mi ridegis nedeteneble pro gxojo." 

　　"Poste, mi subite konsciis, ke vi, la pastro, ripetos la saman malbonan konduton, kaj suferos la teruran senkapigxon en cxiu el viaj sekvaj 500 vivoj! Do pro miaj kompato kaj simpatio, mia ridego farigxis plorego."

　　La pastro timis, ke eble pravas la diro de la kapro, do li diris: "Bone, sinjoro Kapro. Mi ne mortigos vin." La kapro respondis: "Estimata pastro, ecx se vi ne mortigos min, mi scias, ke hodiaux mi perdos mian kapon kaj liberigxos finfine de la konsekvenco de mia antauxa fikonduto."

　　La pastro diris: "Ne timu, mia bona kapro. Mi protektos vin laux mia eblo kaj persone garantios al vi, ke neniu damagxo okazos al vi." Sed la kapro respondis: "Ho, pastro, la forto de via protekto estas tro malforta kompare kun tiu de la konsekvenco kauxzita de mia fikonduto."

　　La pastro rezignis la decidon pri la ofera rito, kaj ne plu volis mortigi senkulpajn bestojn. Li liberigis la kapron, kaj kune kun siaj servistoj, sekvis gxin por protekti gxin de la eventuala dangxero.

　　La kapro iris en rokplenan lokon. Gxi vidis kelkajn fresxajn foliojn sur brancxo kaj etendis la kolon por atingi ilin. Subite aperis tondrosxtormo de kie oni ne sciis. Fulmo trafis supre pendantan rokon, kaj faligis akran rokpecon. La falinta rokpeco hazarde dehakis la kapon de la kapro! Gxi tuj mortis, kaj ankaux la tondrosxtormo cxesis.

　　Informigxinte pri la afero tre stranga, centoj da lokanoj venis al la loko. Neniu havis komprenon pri la stranga okazajxo.

　　Estis feo logxanta en proksima arbo. Li vidis la tutan okazajxon. Li aperis legxere frapante siajn flugilojn en la supran aeron kaj ekinstruis ilin, dirante: "Rigardu, kio okazis al la kompatinda kapro. Tio estis rezulto de bestmortigado. Cxiuj vivestajxoj naskigxas kaj suferas pro la malsano, maljunigxo kaj morto. Cxiuj deziras dauxre vivi, anstataux morti. Sen konscio pri tiu ordinara afero, iuj mortigas aliajn vivestajxojn. Tio kauxzos suferon ankaux al la mortiganto ne nur en la nuna, sed ankaux en sennombre estontaj vivoj."

　　"Sen scio, ke cxiuj malbonaj kondutoj kauxzos suferon al la farantoj, iuj dauxre mortigas kaj akumulas pli da sufero al si mem en la estonteco. Cxiufoje kiam ili mortigas, parto de ili devas ankaux perdi la nunan vivon, kaj ilia sufero dauxros ecx per renaskigxo en la inferaj mondoj!"

　　Auxdinte la feon, ili opiniis, ke ili estas fortunaj. Ili rezignis la malsagxan mortigadon, kaj ekgxuis felicxon tiel en kuranta vivo kiel en estontaj.

　　La moralinstruo estas: Ecx religio eble estas fonto de malsagxo.