Vidi fonton por 14. La Ventcervo kaj Miela Herbo

　　14. Ventcervo kaj Miela Herbo

　　[Avidemo al Bongusto]

　　Iam antauxe, la regxo de Benareso havis gxardeniston, kiu prizorgis lian plezuran gxardenon. Bestoj frekventis la gxardenon el la proksima arbaro. La gxardenisto plendis al la regxo pri tio, kaj la regxo respondis: "Se vi vidos rarajn bestojn, informu min senprokraste."

　　Iutage, li vidis raran cervon en la malproksima flanko de la gxardeno. Vidinte la gxardeniston, gxi tuj forkuris rapide kiel vento. Jen kial oni nomis tian beston ventcervo. Gxi apartenis al rara speco, kiu estis tre timema. Gxi estis facile timigita de homoj. 

　　La gxardenisto raportis la regxon pri la ventcervo, kaj la regxo demandis, cxu li povos kapti la raran beston. Li respondis: "Se Via Regxa Mosxto bonvolus doni al mi iom da mielo, mi ecx povus konduki gxin en la palacon!" Do la regxo ordonis, ke oni donu al li tiom da mielo kiom li volas. 

　　La speciala ventcervo sxatis mangxi florojn kaj fruktojn en la plezura gxardeno de la regxo. La gxardenisto iom post iom alproksimigxis al gxi, kaj sekve de tio la cervo farigxis malpli timema al li. Poste, li komencis sxmiri mielon sur herbojn en la loko, kien la ventcervo kutime venis por mangxi. Do la cervo vere komencis mangxi herbojn sxmiritajn per mielo. Gxi baldaux formis avidemon al la gusto de la mielaj herboj. La avidemo gvidis gxin al la gxardeno cxiutage. Nelonge poste, gxi mangxis nur mielajn herbojn.

　　La gxardenisto proksimigxis al la ventcervo iom post iom. Je la komenco, gxi tuj forkuris je lia proksimigxo. Sed poste, gxi perdis singardemon kontraux li kaj ekpensis, ke la viro estas sendangxera. Kiam la cervo alkutimigxis al la gxardenisto, tiu logis gxin mangxi mielajn herbojn el lia mano. Li dauxre tion faris dum iom da tempo por havigi al gxi kredon kaj fidecon.

　　Samtempe, la gxardenisto starigis du vicojn da kurtenoj, konstruigis largxan vojon de la malproksima fino de la plezura gxardeno al la regxa palaco. Sur la vojo, la kurtenoj malhelpis la ventcervon vidi la homojn, kiuj timigus gxin probable.

　　Kiam cxio estis preta, la gxardenisto prenis sakon da herboj kaj botelon da mielo kun si. Je la apero de la ventcervo, li denove komencis mangxigi gxin permane. Tiamaniere li iom post iom kondukis la cervon en la kurtene sxirmitan vojon. Li dauxre logis gxin per mielaj herboj, gxis gxi sekvis lin en la palacon. Apenaux la cervo eniris, la gardisto de la palaco fermis la pordojn, kaj gxi estis malliberigita. Vidinte la homojn en la palaco, gxi subite terurigxis, kaj ekkuregis tien kaj reen panike por eskapi.

　　La regxo malsupren iris al la halo kaj vidis la panikan ventcervon. Li diris: "Kia ventcervo! Kiel gxi povas fali en tian situacion? Dum tutaj sep tagoj ventcervo neniam reiras al la loko, kie gxi vidis homon. Ordinare, se ventcervo estas timigita en iu loko, gxi neniam reiros tien dum sia tuta vivo. Sed rigardu! Ecx la timema sovagxa besto povas allogigxi pro sia avidemo al dolcxajxo, kaj povas esti forlogita en la centron de la urbo kaj ecx en la palacon.

　　“Miaj amikoj, la instruistoj atentigis, ke ni ne tro krocxigxu al niaj logxejoj, cxar cxio forpasos. Ili diris, ke krocxigxo al amika rondeto limigas nian pli vastan perspektivon. Jen kiel dangxera estas simpla avidemo al dolcxa gusto aux aliaj! Jen kiel bela kaj timema besto estas kaptita de mia gxardenisto pro la avido al bongusteco."

　　Por ne damagxi la mildan ventcervon, la regxo ellasis gxin en la arbaron. Gxi neniam revenis al la regxa plezura gxardeno, nek sopiris al la gusto de miela herbo plu.

　　La moralinstruo estas: Estas pli bone mangxi por vivi, ol vivi por mangxi.