Vidi fonton por 1-5. La rakonto de Kosambiaj monaĥoj

　　1-5. La rakonto de Kosambiaj monahxoj

　　Kverelantoj ne konscias,

　　ke ni mortos en tiu cxi mondo.

　　Cxesas la kverelado de tiuj,

　　Kiuj konscias tion. 

　　Restante en Gxetavana Monahxejo de Sravastio, la Budho recitis tiun versajxon rilate al la monahxoj de Kosambio.

　　El la monahxoj de Kosambio formigxis du grupoj. Unu grupo sekvis majstron de Vinajo dum la alia sekvis majstron de budha instruo. Foje ili kverelis inter si pri malgranda regulo de Vinajo. Ecx la Budho ne povis cxesigi ilian kvereladon. Do li forlasis ilin kaj sole ekpasigis Vasaon, la religian retirigxon, en Rakita Bosko cxe Parilejaka arbaro dum la pluva sezono. Tie li estis prizorgata de elefanto.

　　Informigxinte, kial forlasis la Budho, la laikaj budhanoj de Kosambio rifuzis almozdoni al la restaj monahxoj. Pro tio la monahxoj konsciis pri sia eraro kaj interpacigxis. La laikaj budhanoj ankoraux ne traktis ilin tiel respektoplene kiel antauxe gxis ilia konfeso al la Budho pri sia kulpo. Sed la Budho restis malproksime kaj tiam estis en la mezo de la Vasao, do la kosambiaj monahxoj pasigis la Vasaon mizere kaj malfacile.

　　En la fino de la Vasao, Anando kaj multaj monahxoj iris al la Budho kaj transdonis la mesagxon de Anatapindiko kaj aliaj laikaj discxiploj por peti lin reveni. Post nelonge la Budho revenis al Gxetavana monahxejo en Sravastio. La monahxoj sekvis lin tie, genuigxis kaj konfesis sian kulpon. La Budho riprocxis ilin pri ilia malobeemo al li. Li atentigis al ili, ke ili cxiuj mortos iutage, do ili devas cxesigi la kvereladon kaj ne plu konduti kvazaux ili neniam mortus.   

　　Multaj el ni ne volas alfronti la realecon de efemereco kaj morto. Ni kverelas unu kun alia kvazaux ni vivus por eterne cxar ni forgesas la fakton, ke nia vivo estas mallonga. Sed se ni alfrontas la fakton de morto, niaj kvereladoj cxesigxos. Ni konscios pri la malsagxo de batalado kiam ni estas destinitaj al morto. Ekscitite de emocioj, kiuj nebuligis nian penson, ni ne povas vidi la veron pri la vivo. Sed kiam ni vidas la veron, niaj pensoj liberigxos de emocioj.

　　Komentario:

　　La esenco de Budhismo estas alfronti realecon de morto kaj efemereco. Ni suferas cxar ni tenas nin for de realeco, misgvidite de emocioj. Emocioj kontrauxas al realeco, do ili estas destine venkita de realeco. Kiam ni alfrontas la realecon de morto, cxesigxos ne nur la kolero, sed ankaux cxiuj egoismaj emocioj. Ekzistas nenio alia ol reala penso, kiu cxesigas cxiujn malfelicxojn. Tiuj, kiuj ne alfrontas realecon laux budhisma metodo, konstante deprimigxas, koleras kaj suferas en malbona konsekvenco.

　　Gxenerale oni ne konscias, ke morto falos al ili iutage. Ili agas ignorante tiun cxi universalan veron. La kultivadon de virtoj ofte malatentis ambaux monahxoj kaj laikaj homoj, kiuj ignoras la morton kaj opinias, ke ili estas senmortaj. Ili sin miksas en konfliktoj kaj disputadoj, kaj ofte afliktigxas kun siaj esperoj kaj aspiroj detruitaj. De tempo al tempo ili prokrastas sian laboron kun espero fari gxin en granda skalo estonte, sed rikoltas nenion plenumitan. Do estas prave, ke oni devas pensi pri morto cxiutage.

　　Atenti pri morto estas centro de budhisma metodo kompreni la veran naturon de vivo. En tiu cxi mondo estas diversprofesiaj homoj, kiuj ege malamas la vorton “morto”, des malpli pensi pri gxi. Sorcxite de longa vivo, bona farto, juneco kaj prospero, ili tute forgesas la fakton, ke ili estas destinitaj al morto. Droninte en tiuj efemeraj plezuroj de kvin sensoj, ili nur sercxas materian kontentecon en tiu cxi mondo. Tute ignorante la estontan vivon, ili nur dibocxas en malvirtajxoj per korpo, penso kaj parolo. Ili rigardas la efemeran vivon eterna. La Budho predikis tiujn vortojn por estigi malkontentecan konscion de tiuj homoj blindaj kaj sensciaj, por ke ili havu malpli da doloro kauxzita pro disigxo de parencoj, infanoj, ricxeco kaj havajxo, kaj ke li povos radikigi la doktrinon de efemereco en cxiuj homoj, konvinki ilin pri la nekontentigebleco de vivo kaj gvidi ilin al atingo de eterna trankvileco.

　　Tiu, kiu ne komprenas la budhisman doktrinon, estas sorcxita de longa vivo kaj sin opinias senmorta kvankam li vidis multajn mortojn cxirkauxe; li estas sorcxita de bona farto kaj sin opinias libera de malsano kvankam li vidis sennombrajn malsanulojn cxirkauxe; li estas sorcxita de juneco kaj sin opinias kiel iun, kiu ne estas destinita al maljuneco, kvankam li vidis nemalmultajn maljunulojn; li estas sorcxita de ricxeco kaj prospero kvankam li vidis nekalkuleblajn homojn malricxigxintaj pro perdo de havajxo; kaj li neniam pensas momenton, ke li ankaux eble falus en tian staton.