Vidi fonton por 1-11. La rakonto de Upasako Damiko

　　1-11. La rakonto de laika budhano Damiko

　　En la nuno kaj estonteco

　　Same felicxas faranto de merito.

　　Li estas gxoja kaj felicxa

　　Vidinte sian puran karmon.

　　Dum sia restado en Gxetavana monahxejo de Sravastio, la Budho parolis tiun cxi verson rilate al laika budhano Damiko.

　　Iam en Sravastio vivis laika budhano nomata Damiko. Estante virta kaj oferema, li malavare oferis mangxajxon kaj aliajn bezonajxojn al monahxoj regule kaj ankaux en specialaj okazoj. Fakte, li estis estro de kvincent virtaj laikaj budhanoj vivantaj en Sravastio. Damiko havis sep filojn kaj sep filinojn, kaj ili cxiuj estis same virtaj kaj oferemaj kiel sia patro. Kiam Damiko grave malsanigxis kaj kusxis sur la morta lito, li petis la Samgon veni al lia lito kaj reciti sanktajn tekstojn. Kiam la monahxoj recitis la Mahasatipatanan Sutron, ses ornamitaj cxaroj venis el ses cxielaj mondoj por bonvenigi lin al respektivaj mondoj. Damiko proponis al ili atendi momenton por ne gxeni la sutrorecitadon, tamen la monahxoj miskomprenis, ke li petis ilin halti, do ili cxesigis sian recitadon kaj forlasis lian domon.

　　Momenton poste, Damiko diris al siaj infanoj pri la ses ornamitaj cxaroj lin atendantaj. Li decideme elektis la cxaron el Tusita Mondo kaj petis iun el siaj infanoj jxeti florkronon al gxi. La florkrono hokigxis de la cxara jugo kaj pendis en la aero. Anstataux la cxaron, la homamaso nur vidis la florkronon pendantan en la cxielo. Damiko demandis: "Cxu vi vidas la florkronon?" "Jes, ni vidas gxin." "La florkrono pendas sur la cxaro veninta el Tusita Mondo. Mi iros al la cxiela mondo Tusito. Do ne malgxoju pri mi. Se vi deziras renaskigxi kun mi, faru meritplenajn laborojn kiel mi mem." Poste li forpasis kaj renaskigxis en Tusita Mondo. La virtulo vivis tiel felicxe en tiu cxi mondo kiel en la sekva. Post kiam la monahxoj revenis en la monahxejon, la Budho demandis ilin, "Monahxoj, cxu la laika discxiplo auxskultis la Darmon?" "Jes, Sinjoro, sed dum la recitado li cxesigis nin per diro 'Haltu! Haltu!'  Poste liaj filoj kaj filinoj ekploris, do ni forlasis lin." "Monahxoj, li parolis ne al vi. Ses feoj en ses cxielaj cxaroj venis el ses mondoj de dioj. Ili proponis, ke la laika discxiplo iru kun ili, sed la laika discxiplo ne volis gxeni la recitadon de sutro, do li parolis al ili." "Cxu vere, Sinjoro?" "Jes, vere, monahxoj." "Sinjoro, kie li renaskigxis nun?" "En la cxiela mondo Tusito, monahxoj."

　　"Sinjoro, lastatempe li vivis inter siaj familianoj gxojplene.Nun li denove iris al loko de felicxo kaj renaskigxis tie." "Jes, monahxoj. La atentemuloj vivas same felicxaj en ambaux nuna kaj estonta vivoj malgraux ili estas laikuloj aux monahxoj."

　　Sagxa homo faras bonajn kondutojn. Farinte tiujn bonajn kondutojn li vivas felicxe en la nuna mondo. Li same felicxas en la posta vivo. Li gxojas vidinte la purecon de siaj meritplenaj kondutoj. Li estas tute gxojplena vidinte la bonecon de siaj kondutoj.