Vidi fonton por 4-8. La rakonto de Visaka

Naskigxintoj en tiu cxi mondo devas akiri multe da merito

　　4-8. La rakonto de Visaka

　　Kiel oni faris florkronon

　　El multaj floroj,

　　Tiel ordinara homo

　　Devas fari multajn bonojn.

　　Dum sia restado en la Pubarama Monahxejo en Sravastio, la Budho parolis tiun cxi kvarverson rilate al Visaka, la fama patronino de la Pubarama Monahxejo. Visaka estis la filino de ricxulo de Badijo nomata Danangxajo, kies edzino Sumanadevi estis la nepino de Mendaka, unu el la kvin plej ricxaj homoj en la reglando de Regxo Bimbisaro. Kiam Visako estis sep-jara, la Budho venis al Badijo. En tiu okazo, la ricxulo Mendako iris kun Visaka kaj sxiaj kvincent sekvantinoj por omagxi al la Budho. Auxdinte la predikon de la Budho, Visaka, sxia avo kaj cxiuj sxiaj kvincent sekvantinoj atingis frukton de sotapato. Kiam Visaka plenkreskis, sxi edzinigxis al Punavadano, filo de Migaro, tre granda ricxulo de Sravastio. 

　　Iutage, kiam Migaro mangxis, monahxo haltis cxe lia domo por almozpeti, sed Migaro tute ignoris lin. Vidinte tion, Visaka diris al la monahxo: "Mi bedauxras, estimata sinjoro, ke mia bopatro nur mangxas restajxojn." Auxdinte tion, Migaro furiozigxis kaj volis peli sxin el la hejmo. Sed Visaka diris, ke sxi ne foriros, anstatauxe, sxi venigos la ok pliagxajn ricxulojn senditajn de sia patro por akompani kaj admoni sxin, kaj ili certigos, cxu sxi estas kulpa aux ne. Post kiam la pliagxuloj alvenis, Migaro rakontis al ili la tutan historion. La pliagxuloj certigis, ke Visaka tute ne estas kulpa. Tiam Visaka diris, ke sxi havas absolutan kaj firman fidon en la instruo de la Budho kaj ne volas resti tie, kie monahxoj ne estas bonvenaj; krome, se sxi ne akiros permeson inviti monahxojn al la domo por oferi almozon kaj aliajn vivbezonajxojn, sxi forlasos la hejmon. Do la bopatro garantiis, ke li permesas inviti la Budhon kaj liajn discxiplojn al la hejmo.

　　En la sekva tago, la Budho kaj liaj discxiploj estis invititaj al la hejmo de Visaka. Kiam la mangxajxo estis preta, sxi sendis peton al sia bopatro, por ke li partoprenu en la ofero de mangxajxo, sed li ne venis. Kiam la mangxado finigxis, sxi denove sendis mesagxon por inviti lin auxdi kun sxi la komencigxontan instruon de la Budho. La bopatro sentis, ke li ne decas rifuzi je la dua fojo, sed liaj asketaj instruistoj, kiuj estas Nigantoj, ne lasis lin iri. Fine ili iom cedis kaj permesis lin auxskulti post kurteno. Auxdinte la predikadon de la Budho, Migaro atingis frukton de sotapato. Li farigxis tre dankema al la Budho kaj ankaux al sia bofilino. Li estis tiel dankema, ke li deklaris, ke ekde tiam Visaka estos kvazauxpatrino de li, kaj visaka ekfamigxis kiel Migaromata.

　　Visaka naskis dek filojn kaj dek filinojn, kaj cxiu el la dek filoj kaj dek filinoj havis siajn infanojn kaj prainfanojn. Visaka posedis ege valoran geminkrustitan ornamajxon donacitan de sia patro kiel edzinigxan doton. Iutage, Visaka iris al la Gxetavana Monahxejo kun siaj sekvantinoj. Atinginte la monahxejon, sxi sentis, ke sxia juvela ornamajxo estis tro peza, do sxi demetis gxin, volvis gxin per sia sxalo kaj donis gxin al servistino por teni. La servistino senatente lasis gxin en la Monahxejo. Estis kutimo por Estimata Anando prizorgi la objektojn lasitajn de laikaj discxiploj. Visaka sendis la servistinon al la Monahxejo, dirante, "Iru kaj sercxu la juvelan ornamajxon, sed ne plu alportu gxin se Estimata Anando jam trovis gxin kaj metis gxin en iun lokon. Mi donacos la juvelan ornamajxon al Estimata Anando." Sed Estimata Anando ne akceptis sxian oferon. Do Visaka decidis vendi gxin kaj donaci la gajnitan monon, sed neniu povis oferi la sumon por acxeti la ornamajxon. Do Visaka retroacxetis gxin kontraux naux biliono kaj unu rupioj. Per tiu mono sxi konstruis monahxejon en la okcidenta flanko de la urbo. La monahxejo konatigxis kiel Pubaramo. 

　　La florkronisto kolektas diversajn florojn, el kiuj li faras florkronojn de diversaj formoj kaj diversaj uzoj. En la sama metodo, tiuj, kiuj naskigxis en tiu cxi mondo, kreas diversajn bonan kaj meritan agojn por tiu cxi vivo.

　　Komentario

　　En la kvarversoj la florkronisto estas komparita kun tiuj, kiuj havas virtan vivon. La konduto en la vivo estas komparita kun amaso da floroj. Estas devo de cxiu homo arangxi tiujn florojn en florkronojn de bonaj kondutoj. La versajxo rememorigis nin, ke nia homa vivo estas ne lito de rozo por kusxi, sed la flora lito, kie kreskas belaj floroj. La celo de la vivo estas fari belajn florkronojn el tiuj floroj, kiuj beligas la mondon. La plej bona utiligado de nia efemera vivo estas fari bonajn kondutojn, kiuj donas felicxon al cxiuj. Tiuj cxi kvarversoj klare instruas, ke budhanoj ne estas pesimistoj, kiuj konstante lamentas pri la dornoj en la rozoj. Ili lauxeble utiligas la bonon en la mondo por fari gxin des pli bona.