Vidi fonton por 44. Satiĝo pro la duona kuko

44. Satigxo pro la duona kuko

　　Iam antauxe, iu malsatigxis kaj elprenis sep kukojn por mangxi. Li satigxis nur post la mangxo de ses kukoj kaj duono. 

　　Li ege bedauxris kaj permane sin batis. Li sin riprocxis: "Mi satigxis nur pro tiu cxi duona kuko. Do la antauxajn ses kukojn mi mangxis vane. Se mi scius, ke la duona kuko satigos min, mi devus mangxi gxin unue."

　　Homoj en la mondo ankaux tiel kondutas. En la homa vivo mankas eterna felicxo ekde la komenco, sed ili strebas por la eterna felicxo pro malsagxo. Pro la senscieco ili opinias, ke ricxajxo povos doni al ili felicxon, tutsimile al la malsagxulo, kiu opiniis, ke la duona kuko satigis lin. Ili suferas multe por akiri ricxajxon, kaj, ili suferas pro protektado post la akiro de la ricxajxo, kaj pro la sopiro post perdo de la ricxajxo. Ili ne povas gxui felicxon en la tuta tago. Ni donas ekzemplon pri la mangxajxo kaj vestajxo. Se oni surhavas vestajxon, ili sin opinias felicxaj, sed por la felicxo ili suferas de la klopodo. Budhoj diris: ke la tri statoj de vivestajxoj voluptaj, kunformaj kaj senformaj en la metempsikozo plenas de la suferego, sed la vivestajxoj sin opinias felicxaj pro malsagxo.”