Vidi fonton por Estas feliĉe posedi vin——Panjo

　　Dankon al vi, Panjo

　　Vidvigxinta patrino servis en hejmo de ricxulo tage, kaj pasigis nokton kune kun sia kvarjara filo en la hejmo vespere. Informigxinte pri tio, la mastro intence arangxis cxambron por la servistino kaj sxia infano. Li diris al sxi: "Alkonduku vian infanon! Poste vi mangxos kaj logxos en mia hejmo senpage，kaj vi ne bezonas pagi pro tio."

　　La servistino fordankis lian favoron, dirante: "Dankon! Sed mi vere ne volas gxeni vin." La mastro ne plu insistis, kaj tiu afero pasis nature.

　　Fakte la servistino havis sian propran opinion. La granda domo de la mastro ecx havas pli ol dek necesejojn. La plej malgranda necesejo estis pli granda ol sxia domo. Sxi ne sciis, kian influon ricevis la infano nur kvarjara antaux la granda distanco inter malricxeco kaj ricxeco.

　　Iutage la mastro volis okazigi festenon kaj inviti multajn gastojn. Ege mankis al li servistoj. Do li petis la servistinon: "Cxu vi povas hejmeniri malfrue? Mankas helpantoj cxe mi, nun estas ne suficxa tempo por mi sercxi aliajn helpantojn. Do mi nur povas peti vian helpon!

　　La servistino respondis: "Bone, sed mi iom maltrankvilas pri mia filo cxar li sentos timon restante sola en la vespero."

　　La mastro konsilis: "Tio estas afero facila. Nun vi tuj alprenu lin, ke li vespermangxu kune kun gastoj cxi tie."

　　Kiam la servistino alportis la infanon, gastoj jam alvenis unu post alia. Sxi kondukis la infanon tra alia pordo anstataux la cxefan pordon, kaj poste sxi kasxis lin en la necesejo, kien la mastro ne kutime vizitis.

　　Sxi alprenis teleron el la kuirejo de la mastro, kaj elprenis panon kaj kolbason, kiujn sxi speciale acxetis sur la vojo al la hejmo.

　　La infano neniam vidis tiel belan kaj luksan cxambron. Li konis nek la feksidejon, nek tiujn skatolojn kaj botelojn diverskolorajn kaj kristalajn sur tualeta tablo el marmoro. Flarante la bonodoron en la cxambro, li kvazaux sxvenus pro ekstazo. La servistino diris al la filo: "Panjo alkondukis vin por partopreni la festenon, sed vi estas infano, kaj ankoraux ne rajtas vespermangxi kun plenkreskuloj. Cxi tiun cxambron la mastro speciale arangxis por vi."

　　La infano volis meti la teleron de mangxajxoj sur la tualettablon, sed li ne povis atingi gxin pro malalteco. Fine li povis fari nenion ol meti gxin sur la kovrilon de la feksidejo. Li sidis sur la bel-kahela planko, kaj kantante ekmangxis la bongustajxon, kion li ecx ne havis sxancon por gustumi antauxe.

　　La mastro ne trovis la infanon en la luksa halo por la festeno, do li demandis la servistinon. Sxi singxene respondis: "Mi cxiam okupigxas kaj ne havas tempon prizorgi lin. Eble… versxajne… li mem ludas ekstere sur la herbejo!"

　　La mastro sxajne tuj komprenis ion. Li forlasis la festenon, kaj trasercxis cxiujn cxambrojn de la domo. Fine en la necesejo cxe malluma angulo li trovis la infanon.

　　La mastro demandis: "Kial vi mangxas cxi tie?! Cxu vi scias, kia loko estas cxi tie?"

　　La infano respondis: "Mia patrino diris, ke cxi tie estas la cxambro, kiun la mastro speciale pretigis por mi. Hodiaux la kolbaso estas tre bongusta, mi jam ne gustumis gxin delonge. Nu! Kiu vi estas?! Tiel bongustan kolbason mi ne rajtas gxui sole, cxu vi volas gxui la bongustajxon kune kun mi?"

　　Retenante siajn larmojn, la mastro kapjesis, kaj respondis al la infano per brila rido. Nenion li jam bezonis demandi plu. Tiumomente, li rememoris pri sia la sperto, kiam li jxus venis al Novjorko kune kun siaj gepatroj. Tiam ili ankaux estis tre malricxaj kaj travivis tre malfacilan tempon.

　　Reveninte al la halon, la mastro diris al gastoj: "Pardonon, geamikoj, nun mi devas akompani specialan gaston. Bonvolu gxui bongustajxon lauxplacxe per vi mem, mi ja ne povas resti kune kun vi!" Forironte, li plenigis du telerojn per bongustajxoj, kion la infano plej sxatas mangxi, kaj iris rekte al la necesejo. Imitante la infanon，li metis la mangxajxon sur la kovrilon de la feksidejo, kaj ankaux sidigxis sur la planko. Poste li diris al la infano: "Kiel bonaj estas la cxambro kaj bongustajxo! Estus vere damagxe se vi gxuus tion sole. Venu! Venu! Lasu nin kune gxui la vespermangxon!"

　　Mangxante, la mastro kaj infano kantis, kaj babilis pri multaj temoj. Li kredigis al la kvarjara infano, ke li havas plej laboreman kaj grandan patrinon, kaj ke li devas ne nur fieri pro sia patrino, sed ankaux fari grandan aferojn por sxi post la plenkreskigxo. Gxis tiam la infano ankoraux ne sciis, ke lia patrino estas nur servistino fakte.

　　La gastoj trovis, ke ekde la foriro kun du grandaj teleroj da mangxajxo, la mastro ne plu revenis. Ili sentis miron, kaj ankaux sercxis lin cxie. Ili ege emociigxis kiam ili trovis, ke la du personoj kiel la patro kaj filo sidis sur la planko, kaj mangxis cxirkaux la kovrilo de la feksidejo. Tiuj personoj nomataj "altklasuloj aux elitoj en la socio" envenis portante vinglasojn kaj bongustajxojn. Baldaux la necesejo plenigxis de la gastoj. Ili kantis multe da belsonaj kantoj al la infano, kaj esprimis suficxe da bondeziroj. Tiuj agadoj despli kredigis al la infano, ke lia patrino estas la plej estimata, kaj li estas la plej felicxa homo en la mondo.

　　La infano plenkreskis post multaj jaroj. Li ne nur posedis propran entreprenon, sed ankaux acxetis grandan domon kun kelkaj necesejoj. Li eniris en socion. Cxiujare li donacis multe da mono anonime por helpi malricxulojn, sed neniam partoprenis ceremonion pri la donacado nek akceptis ajn intervjuon. Li cxiam diris al siaj amikoj, kiuj ne komprenis lian agadon: "Neniam mi forgesos, ke iutage antaux multaj jaroj, iu ricxulo kaj multe da aliaj ricxuloj protektis la dignon de kvarjara knabo per siaj sincero kaj konscienco.

　　Geamikoj, se cxiu el ni aplikas la gxustan klopodon, la mondo ja certe farigxos pli bela! Lasu nin sencxese posedi "gxustan menson，gxustan parolon kaj gxustan klopodon", kaj kune fari aferojn utilajn al homoj, landoj kaj la mondo! 

　　
    感恩的心，感谢有您——母亲！

　　有一个单亲母亲，白天在富人家里做女佣，晚上回家与四岁的儿子相依为命。主人知道了女佣的情况后，给她和孩子腾出个房间，说，把孩子接来吧，今后你们吃住都在我家里，一切免费，不扣你的一分钱薪水。

　　女佣道了谢，说算了，不麻烦你们了，主人没再坚持，这个事就过去了。

　　其实女佣有自己的担心，主人家的大房子里，光洗手间就十几个，最小的洗手间，也比她家的房子大，她不知道在贫穷与富有的巨大落差前，对一个四岁的孩子将会产生什么影响。

　　有一天，主人要在家里请客，要请好多好多人，人手明显的不够了。主人与女佣商量说，今天您能不能晚点回家，我这里缺人手，现找来不及，只好麻烦您了。

　　女佣说，行啊，就是有点担心我的儿子，他晚上见不到我会害怕的。

　　主人说，这好办，您现在就去把他接过来，晚饭在我这里吃，和客人一起吃就行了。

　　女佣把儿子接过来时，客人正陆续抵达，她没领儿子从正门进来，走的侧门，然后把他藏在一间主人不大光顾的洗手间里。 

　　她从主人厨房里拿来一个盘子，从自己口袋里掏出香肠和面包，这是她在回家路上特意给儿子买的。

　　孩子从来没见过这么气派和华丽无比的房间，他不认识抽水马桶，不认识大理石洗漱台上摆放的那些色彩斑斓、晶莹剔透的瓶瓶罐罐，屋里好闻的气味让他幸福到简直要晕倒了。女佣告诉儿子说，妈妈带你来参加宴会，你是小孩，不能和大人一起吃，这是宴会主人特意为你准备的单间。

　　孩子想把餐盘放到洗漱台上，但他个头太矮，有点够不着，只好放到了马桶盖上，他坐在漂亮瓷砖铺就的地面上，一边唱歌，一边吃着这些平时很难吃到的美味佳肴。

　　很快，在富丽堂皇的宴会大厅里，主人没发现孩子的身影，就去问女佣。女佣支支唔唔的说，我一直在忙着，没时间照看他，也许，或许，可能，他是在外面的草坪上自己玩吧。

　　主人似乎明白了什么，他离开宴会大厅，把整幢房子的所有房间都找遍了，最后在一个位于角落的洗手间里，找到了孩子。

　　主人问，你怎么能在这里吃东西呀， 

　　你知道这是什么地方吗？

　　孩子答，我妈妈说，这是宴会主人特意为我准备的单间，今天的香肠太好吃了，我好久好久没吃过了，对了，你是谁呀，这么好吃的香肠我可不能一个人吃，你愿意陪我在这里吃这些美味吗？

　　主人强忍泪水点了点头，用最灿烂的笑容面对着孩子，他已经不需要再问什么了。此刻，他想起了当初随父母来纽约的经历，那时他们也很贫寒，也经历过十分艰辛的时期。

　　回到宴会大厅，主人对客人们说，很抱歉了朋友们，我现在必须得去陪一位特殊的客人，请大家慢慢享用吧，我不能和你们共进晚餐了。说完，他装了满满两大盘子孩子最爱吃的佳肴，端到洗手间里，他模仿孩子的样子，也把餐盘放到马桶盖上，也坐在地上，然后对孩子说，这么好的一个单间和美食，你一个人独享就可惜了，来来来，让我们一起吃晚餐。

　　主人和孩子一边吃着东西一边唱歌，也聊了很多话题，他让这个四岁的孩子坚信，他的母亲是世界上最勤劳、最伟大的母亲，你不但应该为她感到骄傲， 长大以后还要为她做些事情，而孩子直到现在也不知道他的母亲仅仅是佣人。

　　客人们发现主人端走两大盘子食物后，再也没回来，觉得蹊跷，也去寻找，当他们看到情同父子的两个人坐在地上，围着马桶盖吃东西的场面，被深深震撼了。这些被称为上层人士或社会精英的人们，端着酒杯和美味纷纷赶过来，很快把洗手间挤满了，大家给孩子唱了好多好听的歌曲，表达了太多美好的祝愿，这些都让这个孩子确信，他的母亲是最令人尊敬的母亲，而他，则是世界上最幸福的人。

　　很多年后，这个孩子长大成人，他不但拥有了自己的事业，也买下了拥有几间洗手间的大房子，进入到上流社会。每年，他以匿名方式捐了很多钱给穷人，但从不举行捐赠仪式或接受采访，他对始终不理解的朋友们说，我永远忘不了在很多年前的某一天，有一位富人和太多的富人，用他们的诚恳与良知，维护了一个四岁孩子的尊严。

　　朋友们，人人传播正能量，世界一定更美好！让我们不断拥有正念、正语、正能量， 

　　一起做一些利人、利国、利天下的事吧---星星之火可以燎原！！！