Vidi fonton por Mia amiko Xu Hui

    
== Mia amiko Xu Hui ==

　　Majstro ordonis, ke mi skribu verkajxon cxiusemajne por altigi mian nivelon de Esperanto. Fakte antauxe li jam ordonis pri tio, sed mi ne obeis lin. Cxar mi cxiam opiniis, ke mi estas ne kapabla por skribi verkajxon. Mi ecx ne komprenis multajn vortojn en legajxoj. Gxis nun mi ne legas legajxojn en Esperanto. La kauxzo estas, ke multajn vortojn mi ne konas.

　　Post lernado de Esperanto dum multaj tagoj, nun mi trovis, ke mi devas ekskribi verkajxojn, se mi volas altigi mian nivelon de Esperanto. Do pri kio mi skribu? Mi ne scias. Kia cxagrena afero tio estas!

　　Do mi skribu verkajxon pri mia amiko Xu Hui! Li estas junulo nek vigla nek malvigla. Li, kiu sxatas ofte sporti, estas forta kaj svelta por mi, kaj fakte li ankaux estas tia. Mi memoras, ke mi timis kiam mi vidis lin. Cxar li sxajnis tre nigra. Mi ne scias, kial tiam mi gxojis vidi lin kaj liajn samcxambranojn. Multaj junuloj el ili estis lernantoj, sed Xu Hui ne estis lernanto. Li jam eklaboris diplomigxinte. Kvankam li estis okupita cxiutage, tamen li ankoraux ofte persistis en sportado.

　　Liaj samcxambranoj estas humuraj kaj viglaj. Iu knabo el ili laboris en okcidenta mangxocxambro, do aliaj knaboj ofte ne mangxis gxis li portis mangxajxon. Tiaj tagoj dauxris por pli ol unu monato, kaj poste ili devis foriri de ni por reiri en siajn lernejojn por eklerni. Post ilia foriro, Xu Hui farigxis sola homo, do mi sxangxis lian logxejon kaj li translogxigxis porksimen al mi. Do ni baldaux farigxis bonaj geamikoj.

　　Iom post iom mi trovis, ke fakte li estas apatia kaj ne tre vigla , cxar se oni ne parolas kun li, li abusolute ne parolas la unua. Mi ne scias, kiel ekzistas tiel apatia homo. Sed mi atente pensas, ke ni havis multajn bonajn memorojn. Pro la kauxzo de li, mi ellernis glitkuradon. Antauxe mi opiniis, ke mi neniam ellernos glitkuradon, sed post ekzercado de glikurado, mi povis glikuradi kaj mi tre gxojis pri tio.

　　Tiam mi sendis mesagxon al li cxe la interreto cxiutage. Strange, se nur mi sendis mesagxon al li, li certe respondis min. Male mi povis malgxojigxi. Eble li estis tre grava por mi. Dum nia kontaktado, mi lernis multajn sciojn. Li ofte instruis min pri elektrona produktajxo kaj aliaj scioj. Mi ankoraux memoras, ke li foriris post kiam ni kunvivis pli ol unu monaton, kaj mi malgxojis dum kelkaj tagoj. Ekde tiam mi malofte iris en la dormcxambron, kie li logxis antauxe, kaj oni malofte vidis min rideti. Mi ne plu ofte eliris vespere, cxar mi estis sola kaj ankaux mi timis spektron.

　　En mia memoro mi sxatis, ke li frapis min je la kapo. Tio estas prizorgo al mi, sed cxu fakte li zorgis pri mi? Mi ne sciis. Nur iam mi trovis, ke li estis bona al mi. Kiam mi estis gxoja, do mi volis dividi la gxojon kune kun li. Kiam mi malgxojis, mi do elversxi la malgxojon al li. Ekzemple, antaux tri tagoj mi estis malgxoja, do mi telefonis al li por elversxi. Ankaux mi ne sciis, kial mi tre volis riprocxi lin tiam. Sed li ankoraux ridis al mi, kaj diris, ke li povas toleri al mi. Mi tre miris, kial li neniam koleris kontraux mi. Tiam mi estis furioza, sed li neniam diris ecx unu malbonan vorton al mi. Fakte li estas tre bona junulo kaj mia tre bona amiko.

　　Nun li jam edzigxis, mi deziras al li felicxon. Mi esperas, ke ni povu farigxi geamikoj por cxiam.

　　Ah! Finfine mi finos mian verkadon. Skribi verkajxon estas malfacile por mi. Do mi devas enlitigxi. Bonan nokton al cxiuj, gxis!