Vidi fonton por 2-9. Malamo de Magandija

　　2-9. Malamo de Magandija

　　Magandija estis knabino tiel bela, ke multaj ricxuloj deziris edzigxi al sxi. Sxia bramanaj gepatroj cxiam rifuzis svatadojn,  trovinte neniun svataton tauxga por sxi. Ecx se sxiaj gepatroj trovis konvenan viron por sia filino, la filino ne konsentis, dirante, ke sxi edzinigxos al neniu krom regxo. Magandija deziris bonan edzinigxon per sia beleco.

　　Iutage, kiam la Budho vivis en la mondo, li rimarkis, ke la gepatroj de Magandija estas suficxe disvolvitaj spirite. Ili nur bezonis lian helpon por malfermi siajn okulojn al la Vero. La Budho iris al la loko, kie la bramano plenumis fajran oferadon ekster la vilagxo.

　　Kiam la patro de Magandija vidis la alvenantan Budhon, li tuj absorbigxis de liaj beleco, trankvileco kaj gracia maniero. La bramano pensis, ke neniu viro estas pli bona por edzigxi al lia filino. “Ne foriru, monahxo,” li kriis ekscitigxinte. “Atendu cxi tie gxis mi venigos mian filinon por vidi vin. Vi estas ideala vivkunulo por sxi, kaj ankaux sxi estas konvena al vi.”

　　La Budho diris nenion kaj restis silenta. Anstataux atendi, li lasis sian piedsignon sur la teron kaj foriris. La bramano hastis hejmen kun plezuro pri la okazonta afero en sia imago kaj diris al sia edzino: “Tuj beligu nian filinon, mia kara. Mi vidis viron konvenan al sxi.” Kiam ili tri hastis al la loko, la Budho jam ne plu vidigxis, kaj ili nur povis vidi la la piedsignon, kiun li lasis sur la tero.

　　La edzino bone konis signojn. Sxi pririgardis la signon kaj diris: “Mi ne opinias, ke tiu, kiu lasis la signon, povos edzigxi al nia filino. Gxi apartenas al homo, kiu jam rezignis la mondajn plezurojn.”

　　“Jen denove estas viaj signacxoj,” grumblis sxia edzo, “Vi ecx vidas krokodilojn en akva kavo kaj rabistojn en la mezo de la domo. Jen li sidas tie sub arbo. Cxu vi iam vidis tiel belan viron, mia kara? Venu, mia filino. Cxifoje via edzigxonto estas tiel perfekta, ke vi ne plu povos plendi.”

　　La familio hastis al la Budho kaj la patro vokis lin: “Monahxo, mi edzinigos mian filinon al vi.” La Budho rifuzis la proponon, klarigante, ke li jam rezignis cxiujn mondajn plezurojn. Li diris al ili, kiel li sin detenis ecx de la allogo farita de la filinoj de Marao. Li diris, ke homa korpo estas plena de malpurajxoj kiel ajn bela gxi estus.

　　Auxdinte tion, la bramano kaj lia edzino tuj komprenis, ke homa vivo en la mondo estas mizera kaj ne alkrocigxinda kiel ajn gxi sxajnas. Ambaux ili atingis aganamon, la trian sxtupon de sankteco.

　　Malfelicxe, la aroganta Magandija, kiu ankoraux ne estis spirite disvolvita, ne povis kompreni la veran signifon de tiuj vortoj. Sxi opiniis, ke la Budho insultis sxin pro sxia beleco. “Kiel tiu cxi monahxo rajtas insulti min kiam tiel multaj viroj dronas en mia beleco je la unua vido? Ecx se li ne volas edzigxi al mi, li ne rajtas aserti, ke mia korpo estas plena de malpurajxoj.” Firme pugniginte siajn manojn, sxi murmuris detenante sian spiradon: “Atendu, monahxo. Mi edzinigxos al potenca edzo kaj donos al vi lecionon.”

　　Poste Magandija edzinigxis al la regxo de Udena. Kiam sxi auxdis, ke la Budho jam eniris la urbon, sxia malamo al li levigxis en sxi kaj sxi instigis per subacxeto, ke oni insultu kaj forpelu la Budhon.

　　Anando, kiu akompanis la Budhon, ne volis resti kaj toleri la insultadon, sed la Budho admonis lin praktiki toleremon kaj paciencon. La Budho diris: “Kiel elefanto en la batalejo kontrauxstaras la sagojn elpafitajn, mi ecx toleros la insulton de senreligiaj homoj.” La Budho diris, ke pro la povo de la Budho, la kaluminioj ne restos longe. La Budho kaj Anando restis dauxre en Udena, kaj cxiuj kaluminioj finigxis post mallonga tempo.