Vidi fonton por 96, 132. Reĝido kaj Demonino

　　96, 132. Regxido kaj Demonino

　　Cxapitro 1. Kvin Viktimoj en la Arbaro

　　Iam Regxo Brahmadato regis en Benareso de norda Hindio. La Iluminigxinto naskigxis kiel lia 100-a filo, kaj elkreskis kiel sagxa junulo.

　　Tiam Silentaj Budhoj frekventis la Palacon por ricevi almozmangxajxon. Ili nomigxis Budhoj cxar, jam ilumigxinte, ili sciis la Veron kaj spertis la vivon de realeco en cxiu ajn momento. Ili nomigxis Silentaj, cxar ili ne predikis la Veron pro sia scio, ke tiam neniu alia povis kompreni gxin. Sed plene de kompatemo al cxiuj mizeraj vivestajxoj, Silentaj Budhoj deziris helpi cxiujn, kiuj petis helpon de ili.

　　Iutage la juna regxido pensis pri siaj 99 pliagxaj fratoj kaj volis scii, cxu li havos sxancon por farigxi regxo de Benareso. Li decidis demandi Silentajn Budhojn pri tio.

　　En la sekva tago Silentaj Budhoj venis kiel kutime por kolekti mangxajxon en la palaco. La regxido alportis purigitan akvon kaj lavis iliajn piedojn. Kiam ili sidigxis, li donis al ili bongustan nutrajxon por mangxi. Antaux ol doni la sekvan pladon, li demandis al ili: "Lauxvice mi estas la 100-a al la trono. Cxu estas la sxanco, ke mi farigxos Regxo de Benareso?"

　　　　Ili respondis: "Regxido, kun tiel multaj pliagxaj fratoj vi ne havos sxancon por farigxi regxo cxi tie. Sed eble vi farigxos la regxo de Takasilo. Se vi atingos tien en sep tagoj, vi povos farigxi regxo. Sed sur via vojo estas dangxera arbaro. Vi devas iri tra gxi, cxar cxirkauxiri la arbaron konsumos al vi duoble pli longan tempon.
　　　　
　　"Tiu arbaro estas konata kiel 'Demona Arbaro', cxar en gxi plenas diversaj demonoj viraj, inaj kaj ecx infanaj! La demoninoj plej ofte pasigas multe da tempo cxe la vojo. Per sia magio ili viziigas konstruajxojn kaj tutajn urbojn laux la vojo.

　　"La konstruajxoj havas plafonojn ornamitajn per steloj, kaj belegajn ricxajn litojn kovritajn de silkaj kurtenoj el diversaj koloroj. Sidante en tiuj litoj la demoninoj sin sxajnigas plej dolcxaj kaj plezuraj feinoj. Kun mielaj vortoj ili tentas la vojagxantojn dirante, 'Vi aspektas lace. Envenu, sidigxu, trinku ion kaj poste dauxrigu vian vojagxon.'

　　"Ili proponas, ke oni akceptu la inviton kaj sidigxu, poste ili tentas la vojagxantojn al ardaj deziroj per siaj belaj korpoj. Cedinte al siaj deziroj, la vojagxantoj estas mortigitaj kaj mangxitaj dum ilia sango estas ankoraux varma!

　　"Tiamaniere tiuj, sorcxitaj de vido, estas kaptitaj pro la korpoj de virinoj. Tiuj, sorcxitaj de sono, estas kaptitaj pro la kantoj kaj muzikoj, kiujn faras demoninoj. Tiuj, sorcxitaj de odoro, estas kaptitaj pro cxielaj parfumoj, kiujn eligas demoninoj. Tiuj, sorcxitaj de gustumo, estas kaptitaj pro bongustajxoj, kiujn donas demoninoj. Tiuj, sorcxitaj de tusxo, estas kaptitaj pro la luksaj litoj kaj veluraj segxoj de la demoninoj.

　　"Sed se vi povos regi cxiujn viajn kvin sensojn kaj deteni vin de rigardo al la sorcxe cxarmaj demoninoj, nur tiam vi povos farigxi la Regxo de Takasilo en sep tagoj."

　　La dankema Bodisatvo respondis: "Dankon al vi, estimataj honoruloj, mi sekvos vian admonon. Kun via averto en koro, kiel mi povus kapti la sxancon por rigardi ilin?"

　　Poste li petis de Silentaj Budhoj specialan magian benon por protekti lin sur sia dangxera vojagxo tra Demona Arbaro. Do ili cxantis protektan benon sur fadenon kaj iom da sabloj. Li akceptis la benajxojn, respekte adiauxis ilin kaj siajn regxajn gepatrojn.

　　Reveninte hejmen, li anoncis al siaj proksimaj servantoj: "Mi iros al Takasilo por akcepti tronon. Vi restu cxi tie." Sed kvin el ili diris: "Ankaux ni volas iri kun vi." "Ne," li diris, "vi ne povas iri kun mi. Oni jam atentigis min, ke sur la vojo estas cxarmaj demoninoj. Ili tentas la homojn, kiuj ne povas rezisti al siaj deziroj venantaj el siaj kvin sensoj. Poste ili mortigos siajn viktimojn kaj mangxos ilin dum ilia sango estas ankoraux varma. Estas tro dangxere por vi. Mi defendos min men kaj vojagxos sola."

　　Sed la kvin servantoj insiste diris: "Se ni iros kun vi, Via Regxida Mosxto, ni nin detenos de rigardo al tiuj cxarmaj demoninoj. Ni akompanos vin gxis Takasilo." "Se vi insistas, do ni iru kune," konsentis la regxido, "sed firme tenu vian decidemon."

　　La demoninoj atendis ilin en Demona Arbaro. Ili jam magie estigis belajn vilagxojn kaj urbojn kun belaj domoj kaj palacoj laux la vojo.

　　Hazarde, unu el la kvin servantoj estis facile sorcxita de vido al la sveltaj figuroj de virinoj. Do li postigxis por admiri ilin. La maltrankvila regxido demandis: "Kial vi postigxas, mia amiko?" "Miaj piedoj doloras al mi," diris la servanto, "lasu min sidigxi kaj ripozi momenton en unu el la domoj. Poste mi atingos vin." "Mia bona amiko," diris la regxido, "tiuj estas demoninoj. Do ne cxasu ilin!"

　　Sed blindigite de la vida tentajxo, la servanto respondis: "Via Mosxto, mi ne sangxos mian decidon. Kio ajn okazos, lasu tion okazi!" Farinte la lastan averton, la regxido povis fari nenion alian ol dauxrigi sian vojon kun la aliaj kvar.

　　La postigxinta servanto alproksimigxis al la belaj demoninoj, kiuj sorcxis lin. Post la plena plezuro kun la viro, la demoninoj tuj mortigis kaj mangxis lin.

　　Poste la demoninoj iris pluen en Demona Arbaro kaj kreis alian miragxon de bela etagxdomo. Sidante, ili kantis la plej sorcxajn melodiojn akompanataj de belaj sonoj el cxiaj muzikiloj. Unu el la restaj servantoj sorcxigxis de la bela muziko. Do ankaux li postigxis kaj englutigxis de la ankoraux malsataj demoninoj.

　　La demoninoj iris pluen laux la vojo kaj kreis alian magian etagxdomon plenan de bonodoroj el cxiuj parfumoj de la cxielo. Cxifoje la servanto, kiu amis dolcxan bonodoron, postigxis kaj estis mangxita.

　　Sekve la demoninoj kreis fabelan restoracion plenan de mangxajxoj plej bongustaj el la cxielo. La amanto de gustumado al la plej bonaj mangxajxoj postigxis kaj estis mangxita lauxvice.

　　Poste la demoninoj dauxre iris pluen laux la vojo, kreis molajn luksanjn litojn kaj velurajn segxojn, kaj sidis sur ili. La lasta servanto de la regxido estis amanto de komforta tusxado al la plej molaj kaj luksaj teksajxoj. Do li postigxis, renkontis sian morton, kaj estis tuj mangxita de la avidaj demoninoj.

　　La okazajxoj kauxzis al la Iluminigxinto solan iradon en Demona Arbaro. Iu demonino pensis: "Aha! Tiu estas vere firmvola. Sed mi estas des pli obstina. Mi ne cxesos en mia klopodo antaux ol mangxi lin!" Do sxi obstine sekvis lin kvankam cxiuj aliaj demoninoj ne plu persistis.

　　Kiam sxi alproksimigxis al la rando de Demona Arbaro, kelkaj arbohakistoj vidis sxin kaj demandis: "Aminda junulino, kiu iras antaux vi?" "Ni estas novaj geedzoj," mensogis la demonino, "kaj li estas mia purega edzo, kiu forkuris de mi en nia nupta nokto. Jen kial mi postkuras lin."

　　La hakistoj kuratingis la regxidon kaj demandis: "Honora sinjoro, la junulino flore delikata kaj orhauxta forlasis sian familion por vivi kun vi. Kial vi ne iras kun sxi anstataux lasi sxin postkuri vin?"

　　La regxido respondis: "Bonkoraj sinjoroj, sxi ne estas mia edzino. Sxi estas demonino. Sxi mortigis miajn kvin servantojn kaj mangxis ilin dum ilia sango estis varma!"

　　Sed la sxajne aminda demonino diris: "Rigardu, sinjoroj, kiel malamo faras la edzojn nomi siajn proprajn edzinojn demoninoj kaj malsataj diabloj! En kia mondo ni vivas!"

　　Dauxre sekvante la regxidon, la obstina demonino magie sin vidigis kiel gravedulinon. Poste sxi sin aliformigis kiel novan patrinon portantan bebon sur la dorso. Vidinte la junan paron, cxiuj homoj demandis la junulon kiel la hakistoj. Cxiufoje la Bodisatvo ripetis: "Sxi ne estas mia edzino. Sxi estas demonino.Sxi mortigis miajn kvin servantojn kaj mangxis ilin dum ilia sango estis ankoraux varma!"

　　Cxapitro 2. Festeno en la Palaco

　　Fine ili atingis urbon Takasilo. La demonino malaperigis sian "filon" kaj sole sekvis lin.

　　Cxe la urba pordego la regxido haltis kaj iris en gastejon. Pro la magia povo de benaj fadeno kaj sabloj donacitaj de Silentaj Budhoj, la demonino ne sukcesis sekvi lin internen. Sxi do restis ekstere kaj faris sin feine belaspekta.

　　La regxo de Takasilo hazarde vidis sxin kiam li iris al sia plezura gxardeno. Sorcxite de sxia beleco, li decidis posedi sxin. Li sendis servanton por demandi, cxu sxi jam edzinigxis. Kiam li faris tion, sxi respondis: "Jes, mia edzo ripozas en la gastejo."

　　Auxdinte tion, la regxido kriis el la cxambro: "Sxi ne estas mia edzino. Sxi estas demonino. Sxi mortigis kvin servantojn, kiuj sekvis min, kaj mangxis ilin dum ilia sango estis ankoraux varma!" Sxi denove plendis: "Vidu, sinjoro, kiel malamo povas fari edzojn nomi siajn edzinojn demoninoj kaj malsataj diabloj! En kia mondo ni vivas!"

　　La servanto reiris al la regxo kaj raportis cxion, kion ambaux gejunuloj diris. La regxo respondis: "Ajxo sen posedanto apartenas al la regxo." Do li alvenigis la demoninon kaj sidigis sxin sur la regxan elefanton. Post kiam la procesio revenis al la palaco, li prenis sxin kiel sian unuan regxinon.

　　Tiuvespere, la regxo lavis al si la harojn kaj korpon, prenis vespermangxon kaj iris al la lito. La demonino prenis sian vespermangxon, faris sxin pli bela ol antauxe kaj sekvis la regxon al lia lito. Plezuriginte lin, sxi turnis sian dorson al li kaj ekplorsingultis. 

　　La regxo demandis: "Kial vi ploras, mia koro?" "Via Mosxto," sxi diris, "vi akiris min cxe la vojrando. Tiu cxi palaco plenas de jxaluzaj virinoj. Ili diros, 'Sxi havas nek patrinon, nek patron, nek familion kaj nek regnon. Sxi estas trovita cxe la vojo.' Ne lasu ilin mokridi min tiamaniere, Via Mosxto. Donu al mi privilegion super la tuta regno, ke neniu kuragxas kontrauxstari min."

　　"Mia kara," respondis la regxo, "mi havas nenian potencon super la tuta regno. Mia auxtoritato estas nur super tiuj, kiuj kontrauxis kaj rompis la legxon." Sed la regxo tre plezurigxis pri sxia fizika cxarmo, do li dauxrigis: "Mia koro, mi garantios al vi perfektan auxtoritaton super cxiuj, kiuj logxas en mia palaco."

　　Kontentigxinte pri tio, la nova regxino atendis gxis la regxo endormigxis. Poste sxi sekrete kuris al sia hejmo en la demona urbo. Sxi kolektis la demonojn, demoninojn kaj ecx la malsatajn malgrandajn demonidojn. Poste sxi kondukis ilin al la palaco. Sxi mortigis la regxon, sian novan edzon, kaj englutis lin tutan krom la ostoj! La aliaj demonoj mangxis cxiujn homojn logxantajn en la palaco, kaj ecx la hundojn kaj kokojn, lasante nur ostojn.

　　En la sekva mateno oni trovis surprizite, ke la palacaj pordegoj estis sxlosxitaj. Maltrankvile ili rompis la fenestrojn per hakiloj kaj eniris. Ili trovis neniun alian krom homaj kaj bestaj ostoj disjxetitaj en diversaj lokoj. Nur tiam ili eksciis, ke la viro en la gastejo diris prave kaj la nova regxino estas homvora demonino.

　　Samtempe la Iluminigxinto sin protektis kontraux la demonino dum la nokto. Li jam dissxutis la benajn sablojn sur la tegmentojn de la aliaj domoj kaj cxirkauxvolvis la benan fadenon ekster la muroj. Gxis la tagigxo li estis ankoraux sendorma en la cxambro, starante singardeme kun spado en la mano.

　　Puriginte la fusxajxon en la palaco, la civitanoj diskutis pri la situacio inter si. Ili diris: "Evidente la viro en la gastejo estas mastro de siaj sensoj, cxar li ecx ne ekrigardis la dangxeran belecon de la demonino. Ni prosperigxos se en nia regno regos tiu sinjoro tiel nobla, sagxa kaj firmvola. Ni faru lin la nova regxo."

　　Kun unuanima konsento ili iris en la gastejon kaj invitis la regxidon kiel sian regxon. Kiam li akceptis ilian peton, ili akompanis lin al la palaco, sidigis lin sur amason da juveloj kaj kronis lin kiel regxon.

　　Li regis juste, sekvante dek regulojn de bona mensregado. Li evitis la kvar devojigajn kondutojn, kiuj estas antauxjugxo, kolero, malkuragxo kaj malsagxo. Li cxiam tenis en sia memoro la admonon de Silentaj Budhoj, kiuj gvidis lin al la trono. Malsame kiel siaj kvin malfelicxaj servantoj, li rezistis kontraux la blindigaj deziroj al plezuroj de kvin sensoj. Nur tiam li povis profitigi siajn regatojn per sia sagxa regado.

　　La moralinstruo estas: Vivante nur por sensaj plezuroj, la malsagxuloj estis formangxitaj.