Vidi fonton por 70. Ŝovelila Saĝulo

　　70. Sxovelila Sagxulo

　　[Rezignado]

　　Iam antauxe, la Iluminigxinto naskigxis en familio de legomgxardenisto. Post kiam li elkreskis, li prilaboris parcelon da  kampo per sia sxovelilo. Li plantis herbojn, kukurbojn, melonojn, kukumojn kaj aliajn legomojn. Li vendis legomojn por teni sian simplan vivon.

　　La sxovelilo estis lia nura posedajxo en la tuta mondo. Li portis gxin kiel arbara monahxo portis sian irbastonon. Pro tio li famigxis kiel "Sxovelila Sagxulo".

　　Iutage li pensis: "Kian bonon al mi kondukos la ordinara vivo de gxardenisto? Mi rezignos tiun cxi vivon kaj iros mediti en la arbaro. Tiam mi farigxos trankvila kaj felicxa." Do la Sxovelila Sagxulo kasxis sian sxovelilon, la ununuran posedajxon, kaj farigxis arbara meditanto.

　　Post nelonge li eksopiris pri sia ununura posedajxo, la sxovelilo. Li tiel maltrankviligxis pri sia sxovelilo, ke li neniel povis forigi gxin el sia menso, kiel ajn li klopodis! Sxajnis, ke la praktikado de meditado estis senutila, li do rezignis gxin. Li reprenis sian sxovelilon kaj rekomencis sian ordinaran vivon kiel gxardenisto de legomoj.

　　Post nelonge la Sxovelila Sagxulo denove rezignis la cxiutagan vivon, kasxis sian sxovelilon kaj farigxis arbara meditanto. Li ne sukcesis forigi la sxovelilon el sia menso, kaj denove vivis kiel gxardenisto. Sume, tio okazis ses fojojn.

　 La Sxovelila Sagxulo rezignis sian arbaran meditadon en la lasta fojo. Li fine konsciis, ke gxuste pro sia eluzita sxovelilo li jam iris tien kaj reen sepfoje. Do li firmvole decidis forjxeti gxin en profundan riveron kaj poste reiri al la arbaro kaj resti tie por cxiam.

　　Li portis sian sxovelilon al riverbordo. Li pensis: "Mi ne vidu, kien tiu cxi sxovelilo falos en la rivero. Alie, gxi denove tentos min kaj detenos min de la meditado." Do ferminte siajn okulojn, li svingis la sxovelilon cirkle super sia kapo trifoje, kaj lasi gxin flugi en la mezon de la rivero. Konsciinte, ke li ne plu povos retrovi la sxovelilon, li kriis kiel mugxis leono: "Mi jam venkis! Mi jam venkis! Mi jam venkis!"

　　Hazarde okazis, ke la regxo de Benareso preterrajdis en tiu cxi momento. Li revenis, subpreminte ribelon en landlima vilagxo.

　　Post kiam li sin banis en la rivero, li sidigxis sur sian majestan kortegan elefanton por iri al Benareso en triumfa procesio.

　　Kiam li auxdis la triumfan krion de la Iluminigxinto, li diris al siaj ministroj: "Auxskultu. Kiu krias kiel mugxas leono: 'Mi jam venkis'? Kiun li jam venkis? Konduku lin al mi!"

　　Kiam ili kondukis Sxovelilan Sagxulon al li, la regxo demandis: "Mi estas venkinto cxar mi gajnis la militon. Vi diris, ke vi jam venkis. Kiun vi venkis?"

　　La Iluminigxinto respondis: "Via Regxa Mosxto, ecx se vi venkis cent milojn da malamikoj, tiu venko estas sensignifa se vi ankoraux havas malbonajn pensojn kaj dezirojn en via menso. Sed venkinte la avidecon en mia menso, mi eksciis, ke mi jam gajnis la militon kontraux la malbonaj pensoj!"

　　Dum sia parolado, li koncentris sian menson sur la akvon en la rivero, poste sur la ideon pri akvo mem, kaj atingis altan mensstaton. En sidpozo li levigxis en la aeron. Li predikis tiujn vortojn de la Vero al la regxo: "Venki malamikojn, kiuj revenadas batali kun vi foje kaj refoje, ne estas vera venko. Sed se vi venkas la malbonajxon en via propra menso, neniu povas rabi la veran venkon de vi!"

　　Kiam la regxo auxdis tiujn vortojn, cxiuj malbonaj pensoj forlasis lian menson. Tio estigis al li la deziron, ke li rezignu la ordinaran mondon kaj eksercxu verajn pacon kaj felicxon. Li demandis: "Kien vi iras, sagxulo?" La sagxulo respondis: "Mi iros al Himalajo por praktiki meditadon." La regxo diris: "Bonvolu preni min kune kun vi. Ankaux mi deziras rezigni la ordinaran vivon en la mondo." Kiam la regxo turnigxis norden kaj ekvojagxis kun la Sxovelila Sagxulo, tion faris ankaux la tuta armeo kaj cxiuj kortegaj ministroj kaj servistoj.

　　Baldaux Benareson atingis la novajxo, ke la regxo kaj cxiuj sekvantoj forlasis ordinaran mondon kaj sekvis Sxovelilan Sagxulon al Himalajo. Cxiuj en la tuta urbo Benareso sekvis ilin al la nordaj montaroj. Benareso vakigxis!

　　La granda migrado de homoj vekis atenton de Dio Sakao, la regxo de Cxielo 33. Li neniam vidis, ke tiel multaj homoj rezignis siajn mondajn povojn samtempe. Li ordonis arkitektojn de la dioj konstrui logxejojn en Himalajaj arbaroj por cxiuj homoj.

　　Kiam ili atingis Himalajon, la Sxovelila Sagxulo anoncis la unua, ke li jam rezignis ordinaran mondon por cxiam. Poste cxiuj liaj sekvantoj faris la samon. Neniam antauxe tiel multaj homoj rezignis la mondan povon.

　　La Sxovelila Sagxulo disvolvis tion, kion sanktuloj nomis "Kvar sanktaj mensstatoj". La unua estas amo al cxiuj; la dua estas kompatemo al cxiuj suferantoj; la tria estas gxojo por cxies gxojoj kaj la kvara estas trankvileco kaj paco ecx antaux malfacilajxoj aux fatalajxoj.

　　Li instruis al la sekvantoj plialtan meditadon. Per granda strebo ili cxiuj atingis la altan mansstaton, kiu kondukis ilin renaskigxi en cxielaj mondoj.

　　La moralinstruo estas: Nur unu posedajxo suficxas deteni la menson de sercxado al libereco.