Vidi fonton por 61. Du Patrinoj

　　61. Du Patrinoj

　　[Rezignado]

　　Iam estis fama instruisto en la urbo Takasila de norda Hindio. Li instruis religion kaj cxiujn aliajn studobjektojn. Lia erudicio estis granda, kaj lia instrua kapablo estis mondfama.

　　En tiu periodo knabo naskigxis en ricxa familio de Benareso. Liaj gepatroj tenis sanktan fajron sencxese brulanta ekde lia naskigxtago. Kiam li atingis 16-an jaron, ili proponis al li fari elekton. Ili diris: "Tiu cxi sankta fajro bruladas ekde via naskigxo. Se vi volas renaskigxi en alta cxiela mondo, portu gxin al la arbaro kaj adoru la fajran dion.

　　"Sed se vi volas havi ordinaran vivon kun familio, vi devas lerni kiel mastrumi la ricxajxon de nia familio kaj ankaux pri la mondaj aferoj. Se vi faris tian elekton, iru kaj lernu cxe la mondfama instruisto de Takasila."

　　La junulo diris: "Mi ne volas esti sanktulo. Mi preferas esti viro kun familio. Mi estos felicxa dum la resta periodo de mia vivo." Do liaj gepatroj sendis lin al la mondfama instruisto. Ili donis al li mil orajn monerojn kiel pagon por lia lernado.

　　Post kelkaj jaroj la junulo diplomigxis kun honoro kaj revenis al Benareso.

　　Samtempe liaj gepatroj pli deziris, ke li farigxu sanktulo en la arbaro. Tio estis ilia deziro ekde lia naskigxtago. Lia patrino deziris la plej bonan vivon al sia filo. Sxi pensis: "Mia filo volas edzigxi kaj vivteni familion. Li ne scias kiel dangxera estas malica virino al viro. Mi devas trovi metodon, por ke lia instruisto instruu tion al li."

　　Do la sagxa virino demandis sian filon: "Cxu vi gajnis nur la Ordinaran Diplomon, sed ankoraux ne havis la pli superan Malfelicxan Diplomon?" Sxia filo respondis: "Jes, mi nur gajnis la Ordinaran Diplomon."

　　Lia patrino diris: "Kiel vi povas pretendi vin edukita en la mondaj aferoj se vi lernis nenion pri malfelicxo? Reiru al la granda instruisto kaj petu de li la Malfelicxan Diplomon." La filo obeeme sekvis la konsilon de sia sagxa patrino kaj reiris al la urbo Takasila.

　　La mondfama instruisto havis 120-jaran patrinon. Sxi estis blinda kaj malforta, do la instruisto banis, mangxigis kaj prizorgis sxin per siaj propraj manoj. Cxar tio bezonis pli da tempo, li devigite rezignis la instruadon. Li translokigxis kun sia patrino en arbaran dometon, kie li prizorgis sxin tagnokte.

　　Kiam la juna lernanto revenis de Benareso, li trovis, ke lia estinta instruisto ne plu estis en la altlernejo. Informigxinte, ke li jam retirigxis al arbaro, li tuj iris kaj trovis lin tie.

　　Reciprokinte saluton, la instruisto demandis lin: "Kial vi revenis al mi tiel rapide?" Li respondis: "Vi ankoraux ne donis al mi Malfelicxan Diplomon, Honora Instruisto." "Kiu diris al vi pri tia diplomo?" demandis la instruisto. "Mia patrino, sinjoro," li respondis.

　　La instruisto pensis: "Mi neniam auxdis pri tia diplomo. Sendube lia sagxa patrino volas, ke mi instruu al li kiel malicaj estas iuj virinoj cxar ili kauxzas grandan malfelicxon al viroj."

　　Li diris: "Bone. Mi instruos vin, por ke vi gajnu la superan diplomon. La kurso estas praktika programo. Viaj lecionoj konsistas el prizorgado al mia maljuna patrino por mi. Banu, mangxigu kaj prizorgu sxin milde kaj zorgeme per viaj propraj manoj.

　　"Kiam vi banas sxin kaj masagxas sxian korpon, vi devas diri, 'Kara sinjorino, ecx en via maljuneco via hauxto restas tiel mola kaj bela.' Vi devas konstante lauxdi sxin pri sxia beleco tiamaniere, dirante, 'Kiam vi estis juna, vi certe estis des pli bela!' Kaj se sxi diros ion ajn al vi, vi devas informi min senhonte. Kasxu nenion, kio gxi estas. Se vi faras tion senerare, vi gajnos la Malfelicxan Diplomon. Tiam via patrino fieros pri via sukceso."

　　La lernanto konsentis kaj komencis prizorgi la 120-jaran maljunulinon. Li banis kaj vartis sxin per siaj propraj manoj. Li masagxis sxiajn brakojn, krurojn, dorson kaj kapon. Farante tion, li diradis: "Sinjorino, estas vere eksterordinare! Ecx en tiel granda agxo, viaj brakoj kaj kruroj estas tiel belaj! Mi ecx ne povas imagi, kiel bela vi estis en via juneco!" En tiu cxi maniero li lauxdis pri sxia beleco foje kaj refoje por multaj tagoj.

　　Iom post iom forta deziro estigxis en la menso de la maljunulino. Kvankam sxi sciis bone, ke sxi estas blinda, kaj sxia korpo kadukigxis pro maljuna agxo, tamen sxi pensis: "Sendube tiu cxi junulo volas vivi kun mi kiel mia edzo." Do sxi demandis lin: "Cxu vi volas vivi kun mi kiel geedzoj?"

　　La junulo respondis: "Jes, certe, sinjorino. Mi volegas. Sed kiel mi povas tion fari? Via filo estas mia instruisto, kaj li estas tre respektinda por mi. Tio kauxzos al li hontindan skandalon. Mi ne povas hontigi mian instruiston."

　　Do la patrino de la instruisto diris: "Tiuokaze, mortigu mian filon se vi vere volas resti kun mi!"

　　La lernanto diris: "Kiel decas por mi mortigi lin kiam mi jam lernas cxe li dum tiel longa tempo? Kiel mi rajtas mortigi lin nur pro mia deziro je vi?" Sxi respondis: "Se vi restos kun mi kaj ne forlasos min, mi mem mortigos lin!"

　　Laux la interkonsento la lernanto iris al la mondfama instruisto kaj informis lin pri cxio, kio okazis. Estis mirinde, ke la instruisto tute ne surprizigxis. Li diris: "Vi faris tre bone pro via informigxo, mia lernanto. Mi aprecas vian bonan laboron."

　　Poste li esploris la horoskopon de sia patrino kaj trovis, ke tiu tago gxuste estis tempo por sxia morto. Li diris: "Mi arangxos provon por sxi."

　　La instruisto skulptis statuon el mola ligno de arbobrancxo. Li faris gxin precize laux sia vera grandeco. Li kusxigis la statuon en la liton kaj kovris gxin per litkovrilo. Li ligis longan sxnureton al gxi kaj donis la sxnureton al sia lernanto. Li diris: "Nun donu la sxnureton kaj hajkilon al mia patrino. Diru al sxi, ke estas gxusta tempo por la mortigo."

　　La lernanto obeeme revenis al la blinda maljunulino. Li diris: "Mia instruisto dormas en sia lito, sinjorino. Se vi sekvos la sxnureton, gxi kondukos vin al li. Poste mortigu lin per tiu cxi hakilo se vi vere povos tion fari!"

　　Sxi respondis: "Se vi ne forlasos min, mi tion faros." Li diris: "Kiel mi povus forlasi vin?"

　　Sxi do prenis la hakilon en siajn manojn. Sxi tremis kiam sxi starigxis. Malrapide sxi sekvis la sxnureton al la lito de sia filo. Sxi palpis la statuon kaj konstatis, ke gxi vere estas sxia filo. Sxi tiris la litkovrilon de gxia kapo kaj levis la hakilon. Kun intenco mortigi sian filon per unu hako, sxi hakis gxin je la kolo tiel forte kiel sxi povis. Tio eligis grandan sonon, do sxi sciis, ke la hakilo trafis lignon.

　　La instruisto demandis: "Kion vi faris, panjo?" Sxi subite eksciis, ke sxi estis trompita kaj sxia fiintenco malkovrita. Sxin trafis tiel granda paniko, ke sxi tuj falis morta sur la teron. La tempo por la horoskopo estis preciza.

　　La mondfama instruisto respekte kremaciis la kadavron de sia patrino kaj oferis florojn al sxia cindro.

　　Poste li diris al sia lernanto: "Mia filo, en realo efektive ne trovigxas tia objekto kiel 'Malfelicxa Diplomo'. Malicaj virinoj kauxzas malfelicxojn. Vi estas bonsxanca havante patrinon tiel bonan kaj sagxan. Per la metodo sendi vin cxi tien por la "Malfelicxa Diplomo", sxi volis, ke mi instruu al vi, kiel malicaj la virinoj povas esti.

　　"Vi jam propraokule vidis, kiel mia patrino plenigxis de avideco kaj vanteco. Sxi donis la lecionon al vi. Nun reiru al via sagxa patrino, kiu multe zorgas pri via bonfarto."

　　Kiam li revenis hejmen, lia patrino demandis: "Mia kara filo, cxu vi finfine gajnis la superan Diplomon de Malfelicxo?" Li respondis: "Jes, Panjo."

　　Sxi do diris: "Mi demandu vin denove, mia filo. Cxu vi deziras forlasi la laikan vivon kaj iri en la arbaron por adori la fajran dion? Aux cxu vi volas edzigxi kaj havi familian vivon?"

　　Sxia filo respondis: "Mi ne plu volas havi familian vivon. Mi jam vidis per miaj propraj okuloj, kiel malicaj iuj virinoj estas. Iliaj avideco kaj vanteco estas senlimaj. Do mi volas nenion fari por la laika vivo. Mi sercxos pacon kiel monahxo en arbaro."

　　Li respektoplene adiauxis siajn gepatrojn. Post multjara kvieta meditado en la arbaro, li nature mortis kaj renaskigxis en alta cxiela mondo.

　　La moralinstruo estas: Malvirtajxoj inter virinoj kaj viroj kauxzas malfelicxon al ili ambaux.