Vidi fonton por 57, 224. Sinjoroj Simio kaj Krokodilo

　　57, 224. Sinjoroj Simio kaj Krokodilo

　　[Bonaj Kondutoj]

　　Iam antauxe sinjoro Simio vivis sola cxe riverbordo. Li estis forta kaj plej granda saltisto.

　　En la mezo de la rivero estis bela insulo kovrita de arboj de mangoj, ananasoj kaj aliaj fruktoj. Estis hazarde, ke roko etendigxis el la akvo en la mezo de la bordo kaj insulo. Kvankam sxajne neeble, sinjoro Simio kutime saltis de la riverbordo al la roko, kaj de la roko al la insulo. Li kutime mangxis fruktojn sur la insulo tuttage kaj revenis hejmen per la sama vojo vespere.

　　Geedza paro el alta klaso vivis en la sama rivero. Ili estis gesinjoroj Krokodilo. Ili atendis la naskigxon de sia unua bebo. La graveda sinjorino Krokodilo de tempo al tempo deziris mangxi ion eksterordinaran, do sxi faradis ne ordinarajn postulojn al sia fidela edzo.

　　Kiel aliaj bestoj, sinjorino Krokodilo miris, kiel sinjoro Simio saltadis al la insulo tien kaj reen. Iutage venis al sxi subita deziro mangxi la koron de sinjoro Simio. Por plezurigi sxin, sinjoro Krokodilo promesis, ke li tuj akiros la koron de sinjoro Simio por vespermangxo. 

　　Sinjoro Krokodilo iris kaj kusxis sur la roko inter la riverbordo kaj insulo. Li atendis sinjoron Simion reveni vespere por kapti lin.

　　Kiel kutime sinjoro Simio pasigis tutan tagon sur la insulo. Kiam estis tempo por reveni al lia hejmo sur la bordo, li rimarkis, ke la roko evidente kreskigxis. Gxi estis pli alta ol lia memoro. Li pririgardis kaj trovis, ke la rivera nivelo estas sama kiel matene. Sed la roko sendube plialtigxis. Li tuj eksuspektis pri la ruza sinjoro Krokodilo.

　　Por certigxi pri tio, li kriis al la direkto de la roko. "Haj, sinjoro Roko. Kiel vi fartas?" Li kriis tri foje. Poste li kriis: "Vi kutime respondis kiam mi parolis al vi. Sed hodiaux vi diris nenion. Kio okazis al vi, sinjoro Roko?"

　　Sinjoro Krokodilo pensis: "Sendube en aliaj tagoj tiu cxi roko kutime parolis kun la simio. Mi ne povas atendi gxis parolos la muta roko! Mi devas paroli kiel la roko por trompi lin." Do li kriis: "Mi fartas bone, sinjoro Simio. Kion vi volas?"

　　Sinjoro Simio demandis: "Kiu vi estas?"

　　La krokodilo respondis senpripense: "Mi estas sinjoro Krokodilo."

　　"Kial vi kusxas tie?" demandis la simio.

　　Sinjoro Krokodilo respondis: "Mi atendas por preni vian koron. Vi ne povos forfugxi, sinjoro Simio."

　　La sagxa simio pensis: "Aha! li diris la praveveron. Ne estas alia vojo por atingi la riverbordon. Do mi devas trompi lin."

　　Li do kriis: "Sinjoro Krokodilo, mia amiko. Versxajne vi jam kaptis min. Do mi donos mian koron al vi. Malfermu vian fauxkon kaj kaptu gxin kiam mi preterpasos."

　　Kiam sinjoro Krokodilo malfermis sian fauxkon, li malfermis gxin tiel grande, ke liaj okuloj malfermigxis. Vidinte tion, sinjoro Simio senprokraste sin jxetis sur la verton de sinjoro Krokodilo kaj tuj saltis al la riverbordo.

　　Kiam sinjoro Krokodilo konsciis, ke li estas venkita, li admiris la sukceson de sinjoro Simio. Kiel bona sportisto en la konkurso, li lauxdis la venkinton. Li diris: "Sinjoro Simio, mia intenco kontraux vi estis malbona. Mi volis mortigi vin kaj preni vian koron nur por plezurigi mian edzinon. Sed vi volis nur savi vin kaj damagxis neniun. Mi gratulas vin!"

　　Sinjoro Krokodilo revenis al la sinjorino. Komence sxi senesperigxis kontraux li, sed post kiam naskigxis la malgranda bebo, ili portempe forgesis sian konflikton.

　　La moralinstruo estas: Bona venkito estas vera sinjoro.