Vidi fonton por 11. Bela kaj Griza

	11. Bela kaj Griza

		[Sagxa Estro]

		Iam estis cxefo de mil cervoj. Li havis du filojn. Unu 　　　　　estis svelta kaj alta, kun brilaj viglaj okuloj kaj glata rugxa hararo. Li nomigxis Belo. La alia estis grizhara, kaj ankaux svelta kaj alta. Li nomigxis Grizo. 

	Post kiam Belo kaj Grizo plenkreskis, iutage ilia patro alvenigis ilin kaj diris: "Mi estas tre maljuna, do mi ne plu kapablos prizorgi la grandan cervaron. Mi volas, ke vi, miaj du plenagxaj filoj, estu la cxefoj kiam mi retirigxos de la prizorgado al ili. Ni dividu la cervaron kaj vi gvidu po 500 cervojn." Do ili agis laux lia ordono.

	En Hindio, kiam venas la tempo por rikolto, la cervoj estas cxiam en dangxero. La rizo estas plej alta, kaj la cervoj ne sindeteneble iras en la rizkampojn kaj mangxas la kreskajxon. Por eviti la damagxon de la kreskajxo, oni fosas kavojn, metas akrajn pikilojn en la teron, kaj konstruas sxtonajn kaptilojn por kapti kaj mortigi cervojn.

	Kun abunda scio pri la sezono, la sagxa maljuna cervo alvenigis ambaux filojn novestrigxintajn. Li konsilis, ke ili gvidu la cervarojn en la montarajn arbarojn por sin teni malproksimaj de la dangxeraj kamparoj. Jen kiel li cxiam protektis la cervojn de vundigxo kaj morto. Li kutime revenigis ilin al la malaltaj kamparoj post la rikolto.

	Cxar li estis tro maljuna kaj malforta por la vojagxo, li restis kaj sin kasxis. Li atentigis la filojn esti atentaj kaj preni sekuran vojon. Bela ekvojagxis kun sia cervaro al la montara arbaro, kaj same agis Griza kun la sia.

	Cxiuj vilagxanoj cxe la vojo jam sciis bone, ke estas tempo por cervoj vojagxi de la malaltaj kamparoj al altaj montaroj. Do ili sin kasxis cxe la vojo por mortigi cervojn kiam tiuj preterpasis.

	Griza tute ne zorgis pri la konsilo de sia patro. Anstataux esti atentema por vojagxi sekure, li volis hasti al la densa arbaro en la montaro. Do li sencxese pasxigis sian cervaron dum nokto, je tagigxo kaj vesperigxo, kaj ecx en la sunlumo. Tio faciligis al la homoj pafi la cervojn de Griza per arkpafiloj kaj sagoj. Iuj cervoj estis mortigitaj, kaj pli multaj vundigxis kaj mortis de doloro iom poste. Griza atingis la arbaron nur kun malmultaj cervoj restantaj vivaj.

	La alta Bela kun glata kaj rugxa hararo estis suficxe sagxa por kompreni la dangxeron de sia vojagxanta cervaro. Do li estis suficxe atentema. Li sciis, ke estas sekure sin teni malproksime de la vilagxoj kaj cxiuj homoj. Li sciis, ke estas ne sekure vojagxi en la tago, aux ecx je la tagigxo kaj vesperigxo. Do li gvidis sian cervaron malproksime de la vilagxoj kaj vojagxis nur en la noktmezo. La cervoj de Bela atingis la montaran arbaron sekuraj kun neniu mortigita aux vundita.

	La du cervaroj renkontigxis, kaj restis en la montaro gxis fino de la rikolta sezono. Tiam ili komencis reveni al la kamparo.

	Griza lernis neniom de la unua vojagxo. Estis pli malvarme en la montaro, do li hastis atingi la varman malaltejon. Li estis malatentema tute kiel antauxe. Denove la homoj sin kasxis cxe la vojo, atakis kaj mortigis la cervojn. Cxiuj cervoj de Griza estis mortigitaj, mangxitaj aux venditaj de la vilagxanoj. Nur Griza sola postvivis la vojagxon.

	Bela gvidis sian cervaron same atenteme kiel antauxe. Li kondukis cxiujn 500 cervojn tute sekure. Kiam la cervoj estas ankoraux malproksimaj, la maljuna cervo diris al sia edzino: "Rigardu la cervojn venantajn al ni. Bela havas siajn sekvantojn kun si kaj Griza revenas sola lamante kun neniu cxe si. Tiuj , kiuj sekvas sagxan kaj virtan cxefon, estos cxiam sekuraj. Tiuj, kiuj sekvas malsagxan kaj malatenteman  cxefon, kiu cxiam pensas pri si mem, falos en malfacilajxon kaj ruinigxon."

	Post iom da tempo, la maljuna cervo mortis kaj renaskigxis laux sia propra destino. Bela farigxis la cxefo de la cervaro kaj vivis longan vivon, amata kaj admirata de cxiuj cervoj.

	La moralinstruo estas: Sagxa cxefo konsideras la sekurecon de siaj sekvantoj antaux cxio.