Vidi fonton por Penso pri morto

　　Homo havas naskigxi kaj certe mortos. Tio estas nepra legxo, neniu povas eviti tion. Verdire, kiam mi ne pripensas pri la morto, mi do revas multe al la ekstara mondo. 

   Hodiaux posttagmeze post la lernado, mi sentas min iom malkomforta. Do mi iras al strato por acxeti kuracajxon, kaj lauxvole acxetas lavpulvoron, kaj vivnecesajxojn. Sed hieraux mi auxdis muzikan kompannajxon pri morto. Cxu mortis homon en la cxirkauxajxo? Do kiam mi iras je la vojkurbo. Mi vidas multajn homojn arigi antaux iu pordo, kaj grandan florkronon... Vere montis mlajunulo en cxi tie. Kiam mi preter pasas lian cxerkon. Mia koro subite cxesas. Oh pruvigxas, ke homa vivo estas tiel mallonga. Mi vidas lian foton. Oh mi konas lin, kiu iam iris sur strato antaux kelkaj tagoj. Sed nun li jam forpasis. Estas bedidauxinde, ke li mortis. Mi auxdis de iuj homoj en monahxejo, ke liaj gefiloj ne montras filan sindonemon al li,kiam li vivas , subite mi rememoras la paroladon de onklino Yang hieraux. 

     Hieraux vespere sxi vokis min por helpi sxin pri la kuracajxo. Do ni sidis sur sxia lito kaj bablis multe. Sxi diris al mi, ke sxi havas kvin infanojn. Sed nun neniu povas vivteni sxin. Mi demandis, kial vi naskis tiom da infanoj? Cxu vi ne timis dolori?" "Mi ne havas metodon por eviti naski tiam." Sxi respondis. Mi scivole demandis:"Kiel vi naskis viajn infanojn? Cxu multaj homoj cxirkauxas vin por tio, kiam vi naskis?" "Ne. En la unua kaj la dua fojoj mia bopartino sidis antaux min. La lastaj mi mem naskis." Sxi diris trankvile. "Oh ne, mi ne kredis." Mi preskaux kriis:"Cxar virino naskis infanon tiel dolore kiel mortigi porkon, kaj mi vidis tion cxe la filmo pri duona cxielo." "Jes, vere. Cxar mi ofte naskis infanojn tiam, kiam oni dormis profunde. Do mi nur per mi mem naskis gxin. Kaj metis gxin en la preta ujo. Kaj metis gxin sur la lito. Mi do kusxas senmore, cxar tiam mi ankaux ne havis fortan. Poste mia bopatrino povis helpi min. Sed cxikraux post dek kelkaj tagoj, mi devas labori kiel ordinaraj homoj pro la malricxo. Estas felicxe, ke mi estas natura akusxo, ne estas malfacxela akucxo. Poste la infanoj plenkreskis. Mi estis tiel malricxa, ke mi povis satigi ilin. Do mi iris al malproksimo por mangxajxo. Tiel ili vivas gxis nun. Sed ili diris, ke mi ne donas al ili multaj havajxoj. Mi pensis, ve! Tiam ili cxiuj ne mortis pro la malsato, ili estas nur felicxaj. Mi ankoraux ne havas povon por doni havajxo al ili. Nun ili ankaux ne vivtenas min." Se mi sciis tion mi antaux longe farigxus monahxino. Ecx antaux ol la edzinigxo." Sxi diris.

    Mi senvorte pensis, oh homvivo tiel suferas. La virino ecx pli ol suferas viro. Mi devas diligente kaj rapide iri al vojo de la liberigxo...