Standard Podcast Play Now | Play in Popup | Download

Shen Wenbao (Ŝen Ŭenbaŭ) loĝis ĉe la granda lago Taihu (Tajhu). Li estis ĝentila kaj bonkora. Lia tuta familio kondutis same bone kiel li. Ili ĉiam malliberigis bestojn laŭeble.
“Ĉu vi jam liberigis la birdojn, kiujn mi aĉetis de ĉasistoj tagmeze?” demandis Shen la edzinon.
“Jes, mi jam liberigis ĉiujn,” ŝi respondis.
“Bonege!” diris Shen. “Nun ili povas libere flugi kien ajn laŭplaĉe. Ili povas flugi alte sur la ĉielo aŭ ripozi kviete sur branĉoj en la arbaro.” Pensante pri tio, Shen estis tiel feliĉa, ke li ekridis elkore.
Multaj homoj en la regiono senĉese kaptis kaj mortigis bestojn. Nur gesinjoroj Shen estis malsamaj. Kiam iliaj najbaroj kaptis bestojn, ili ĉiam aĉetis tiel multe laŭeble por liberigi. La najbaroj certigis al si, ke ili estas frenezaj: “Kial ili elspezas monon por kelkaj birdoj? Kian bonon tio donos al ili? ”
“Ili estas nur malsaĝuloj!” ofte tiel konkludis la najbaroj.
Sed iunokte, ĉiuj endormiĝis krom Maljuna Li, kiu suferis de sendormeco. Li aŭdis bruon el la strato. Apenaŭ li rigardis eksteren, li falis teren terurigite.
En la strato li vidis du demonojn semantaj epidemion. Nun ni certe diras, ke virusoj kaŭzas epidemion. Eble la virusoj estas speco de demonoj. Malgraŭ ĉio, virusoj estas timigaj eĉ en imago. La demonoj, kiujn Maljuna Li vidis, certe estis teruraj. Ili portis multe da flagetoj en la mano.
Unu el la demonoj demandis: “Ĉu flageto po unu domo? ”
“Prave,” respondis la alia, “Sed ne al tiu domo. Jen la domo de gesinjoroj Shen. Ili savis multajn bestojn, do ni rajtas fari nenion kontraŭ ili.”
En pluraj tagoj, terura epidemio balais la regionon ĉirkaŭ Taihu-lago. En malpli ol unu semajno, pli ol duono de homoj mortis de malsano.
Sed strange, neniu en la familio Shen suferis la malsanon. Liaj najbaroj eksciis de tio, ke gesinjoroj Shen gajnis rekompencon per sia bona konduto. Shen Wenbao vivis ĝis maljuneco kaj mortis pace sen ajna sufero.