Iam antaŭe, iu suferis de ĝibo, kaj petis kuraciston kuraci lin. La kuracisto ŝmiris oleon sur lian korpon, ligis lin inter du tabuloj per ŝnuro, kaj perforte premis la tabulojn. Tamen li tute ne atendis, ke la de la suferanto tuj eliĝis de tio.
Iam antaŭe, du knaboj ludis en la rivero, kaj trovis tufon da haroj en la riverfundo. Unu diris: “Tio estas la barboj de feo.” La alia diris: “Ne. Tio estas la haroj de bruna urso.” Tiam ĉe la rivero loĝis feo. La infanoj disputadis senĉese, kaj finfine decidis viziti la feon por peti lian opinion. La feo senprokraste elprenis milion kaj sezamon, metis ilin en la buŝon kaj maĉis. Elkraĉinte la paston en la manon, li diris al la infanoj: “Tio, kio estas en mia mano, similas al la fekaĵo de pavoj.” La feo respondis ne laŭ la demando, kaj baldaŭ ĉiuj informiĝis pri tio.
Malgranda besto kuŝis sub la arbo. Subite arbobranĉo rompiĝis de vento kaj falis sur ĝian dorson. Ĝi do fermis la okulojn, kaj ne plu aŭdacis rigardi la arbon. Ĝi senprokraste forlasis la arbon, kaj kuris en senarban regionon. Jam mallumiĝis, sed mankis al ĝi kuraĝo reveni al la antaŭa kuŝejo. Kiam ĝi vidis, ke la arbobranĉoj svingiĝas je ventblovo en malproksimo, ĝi diris al si mem: “Ĝi vokas min.” Ĝi do tuj revenis al la arbo.
Iam antaŭe, en iu regno ĉiuj virinoj sin ornamis per verdaj lotusfloroj dum la nacia festo. Tiam la edzino de malriĉulo diris al li: “Se vi trovos verdajn lotusflorojn por mi, mi daŭre estu via edzino, kaj se ne, mi eksedziniĝu de vi.” Antaŭe, la malriĉulo lertis en imitado de birda grako. Do grakante kiel akvobirdo, li glitis en la reĝan lageton por ŝteli verdajn lotusflorojn. La gardisto de la lageto aŭdis sonon kaj demandis: “Kiu vi estas en la lageto?” La malriĉulo pretervole respondis: “Mi estas akvobirdo.” La gardisto do kaptis lin por eskorti al la reĝo. Sur la vojo, la malriĉulo denove grakis imitante akvobirdon. La gardisto diris: “Al kio utilas via grakaĉo sur la tero?”
Iam antaŭe, vilaĝanoj kune ŝtelis gruntbovon kaj ĝin formanĝis. La perdinto sekvis ilin al la vilaĝo laŭ la piedsignoj. Post kiam li priskribis la aspekton de la bovo, li demandis vilaĝanon: “Ĉu la bovo estis en via vilaĝo?” La vilaĝano respondis: “La bovo ne estis en nia vilaĝo.” Li demandis: “Ĉu troviĝas lageto en la vilaĝo kaj vi formanĝis la bovon ĉe la lageto?” La vilaĝano respondis: “Troviĝas neniu lageto en la vilaĝo.” Li demandis: “Ĉu troviĝas arboj ĉe la lageto?” La vilaĝano respondis: “Troviĝas neniu arbo ĉe la lageto.” Li demandis: “Ĉu vi ŝtelis la bovon en la oriento de la vilaĝo?” La vilaĝano respondis: “Ne troviĝas la oriento de la vilaĝo.” Li demandis: “Ĉu vi ŝtelis la bovon je la tagmezo?” La vilaĝano respondis: “Ne troviĝas la tagmezo.” La perdinto do diris: “Eĉ se vere troviĝus nek la lageto, nek la arboj, ĉu povus troviĝi nek la oriento, nek la tempo? De tio mi certas, ke vi mensogis nekredeble. Konfesu do, ĉu vi vere ŝtele formanĝis la bovon?” La vilaĝano do konfesis: “Jes, ni vere ĝin formanĝis.”
