• dimanĉo, Septembro 11th, 2011
1. Demonoj en la Dezerto
[Ĝusta pensmaniero]
Antaŭe estis du amikoj. Ili ambaŭ pretis fari komercan vojaĝon por vendi siajn varojn, do ili devis decidi, ĉu ili vojaĝu kune. Ili opiniis, ke estas tro maloportune vojaĝi samtempe, ĉar ili posedas po 500 ĉaroj kaj iros al la sama loko laŭ la sama vojo.
Unu el ili decidis iri la unua. Li pensis: “Se mi iros antaŭ li, la vojo ne estos sulkigita de la ĉaroradoj; la bovoj povos manĝi la plej bonajn herbojn; ni trovos la plej bonajn fruktojn kaj vegetaĵojn por manĝi; miaj sekvantoj aprecos mian gvidadon, kaj je la fino mi povos marĉandi per la plej favora prezo.”
pli…
• dimanĉo, Septembro 11th, 2011
2. Trovi Novan Fonton
[Persisteco]
Iam antaŭe, komercisto gvidis karavanon al alia lando por vendi siajn varojn. Laŭ la vojo ili venis al la rando de varmega dezerto. Ili demandis pri la loko kaj informiĝis, ke dumtage la sablo estas tiel varmega kiel brulanta karbo pro ardigo de la suno, kaj neniu el homoj, eĉ bovoj kaj kameloj povas iri sur ĝi. Do la komercisto dungis vojgvidiston, kiu kapablis gvidi ilin sur la ĝusta vojo laŭ steloj post la malvarmiĝo de la sablo. Tiel ili komencis la danĝeran noktan vojaĝon tra la dezerto.
Tiel pasis pluraj noktoj. Iutage ili atendis ĝis malvarmiĝo de la sablo kaj ekiris vespermanĝinte. La vojgvidisto en la unua ĉaro vidis laŭ la steloj, ke ili estas proksimaj al la kontraŭa flanko de la dezerto. Li manĝis tro multe, do kiam li malstreĉiĝis, li ekdormetis. La bovoj ne kapablis distingi direkton laŭ la steloj, do ili iom post iom sin turnis flanken kaj iris cirkle ĝis ili atingis la lokon, de kie ili ekiris.
pli…
• dimanĉo, Februaro 13th, 2011
“Budhismaj Rakontoj” estas la tria libro, kiun mi esperantigis el la angla lingvo antaux kelkaj jaroj. Ĝi konsistas el ĉirkaŭ cent rakontoj, kiuj estas instruaj pri nia homa vivo. Dum mia tradukado multaj samideanoj en- kaj eksterlandaj amikoj helpis min en la tralegado, kontrolo kaj modifo de la traduko. Antaŭ nelonge samideano Zhao Jianping el Ĉina Radio Internacia ekvoĉlegis kaj registris tiun ĉi tradukon post voĉlegado de la antaŭaj du tradukloj “Budhismaj Fabloj” kaj “Amo al la Vivoj” kiujn mi jam publikigis per la interreto kaj vi povos elŝuti el mia retejo aŭ podkasto. Samideano Zhao Jianping helpis min ankaŭ en la kontrolo kaj modifo de la teksto antaŭ sia voĉlegado. Mi esperas, ke la nova traduko ankaŭ fariĝos bona legaĵo kaj aŭdaĵo por samideanoj kaj komencantoj de Esperanto. La ligo por lego kaj aŭdo al traduko estas: http://podkasto.budhano.com/?cat=16
Komentoj kaj proponoj de samideanoj estas ege bonvenaj.
• sabato, Februaro 05th, 2011
Hieraŭ estis la 109-a naskiĝtago de mia kara avino, kiu forpasis pace kaj kviete antaŭ dekkelkaj jaroj. Do mi volas skribi pri ŝia ĉefa travivaĵo malfacila sed inspira kiel memoraĵo al mi kaj aliaj samideanoj por koni la vivon kaj sorton pli bone.
Laŭ la plej frua memoraĵo de mia avino, kiam ŝi estis kvarjara, ŝia tuta familio vagis tra Yanmenguan Pasejo en la nunan hejmlokon ne malproksime de Wutaishan Montaro. Ŝi memoris, ke ŝia avo portis la havaĵon de sia tuta familio per vektstango dum ŝia patro per unu rada ĉarumo portis ŝian tutan familion krom ŝia pliaĝa fratino, kiu piediris post la patro. Nestante en la sino de sia patrino, ŝi estis portita kune kun siaj patrino, pliaĝaj fratino kaj frato. Tiam ŝi estis nur kvar jara, kaj tiu bildo profunde gravuritĝis en ŝian plej fruan memoron, pri kiu ŝi ofte rakontis al ni.
Ŝiaj avo kaj patro estis vagantaj komercistoj, kaj fariĝis kamparanoj post kiam ili fiksloĝiĝis en nia hejmloko. Ŝia patro estis fama pro siaj erudicio kaj kapablo. Li estis klerulo, kaj ankaŭ lerta pri komerco, kuracado kaj aŭguro, tamen liaj kapabloj ne povis lin riĉigi. Nia rakonto komenciĝas de lia aŭguro por siaj familianoj.
pli…
• ĵaŭdo, Februaro 03rd, 2011
Mi enlitiĝis pli malfrue en la lasta nokto pro la komputila laboro, kaj je la kvara hodiaŭ la vekhorloĝo vekis min akurate. Vekiĝinte, mi unue turnis mian rigardon ĉien por serĉi la birdon, kiu gastas en mia dormĉambro. En Ĉinio estas frosta vintro kaj mi timis, ke ĝi ne povas elteni malvarmon ekstere pro sia vundiĝo, pro tio, mi portis ĝin en mian dormĉambron pli varman en la lasta vespero. Ĝi flugadis ĉien en la ĉambro kaj fine trovis plaĉan dormejon sur mia ŝranko. Pro la falo ĝi grave vundiĝis antaŭe kaj eĉ fekis sangon, do mi ne estis certa, ĉu ĝi povos pasigi la nokton sukcese. Feliĉe, ĝi staris bonfarte sur la antaŭa loko kiam mi vidis ĝin frumatene.
pli…
